Nauka nie ma zamiaru straszyć ani pocieszać – Freud

Młody Zygmunt Freud to uzależniony od kokainy naukowiec, który dopiero zaczyna swoją przygodę z badaniem ludzkiej psychiki. Niespodziewanie zostaje wciągnięty w kryminalne śledztwo dotyczące śmierci pewnej kobiety. Zygmunt pomaga w rozwiązaniu sprawy jej morderstwa. Tropy zaprowadzają go na seans spirytystyczny dla arystokracji. Tu poznaje tajemniczą Fleur, której zdolności intrygują mężczyznę. Czy wspólnymi siłami uda się rozwiązać zagadkę śmierci kobiety i powstrzymać mordercę przed ewentualnymi kolejnymi zbrodniami?

Freud to ośmioodcinkowy austriacki serial Netflixa, który miesza ze sobą kryminał, dramat i fantastykę. Opisywany jest jako okultystyczny serial, w którym głównym bohaterem jest znany psychoanalityk Zygmunt Freud. Poznajemy go jako młodego mężczyznę, który mierzy się z problemami – jego kariera się nie rozwija, jest lekceważony i niedoceniany przez innych naukowców, uzależnia się od kokainy.

Głównym wątkiem serialu jest próba rozwiązania sprawy morderstwa pewnej kobiety. Okazuje się jednak, że to tylko część tego, co serwuje nam obraz. Podczas oglądania ma się wrażenie, że twórcy nie do końca wiedzieli, w jakim kierunku chcą podążać. Z jednej strony mamy więc policyjne śledztwo i pomoc, jakiej mundurowym udziela Freud. Z drugiej przedstawia się nam kilka wątków pobocznych na temat różnych postaci, na przykład oglądamy problemy pewnego policjanta dotyczące jego przeszłości na wojnie i próbę pogodzenia się z tym, co było. Jest też wątek miłosny, chociaż raczej nazwałabym go erotycznym, bo to, co łączy bohaterów, to pożądanie i namiętność.

Zabrakło w serialu wątków biograficznych. Włączając obraz, miałam nadzieję, że dowiem się czegoś na temat samego Freuda, początków jego działalności naukowej. Jednak postać ta została zepchnięta na drugi plan. Stał się on tłem dla innych wydarzeń.

Wprowadzono natomiast wiele wątków okultystycznych. Były seanse spirytystyczne, wizje i hipnoza, dziwne wierzenia i rytuały. Nie zawsze mogłam zrozumieć, co właśnie oglądam. Niektóre sceny nie miały logicznych wyjaśnień. Czułam się zagubiona, bo ani fabuła nie była spójna, ani wątki nie były wyjaśnione do końca.

Źródło

To, czego nie można odmówić serialowi, to klimat. Świetne scenerie, piękne kostiumy, nastrojowa muzyka, ładnie nakręcone sceny sprawiły, że serial oglądało się znośnie. Tylko to go ratowało. Jednak atmosfera to za mało, by móc zachwycić się

W obrazie zobaczymy Roberta Finstera, który wyróżniał się tylko tym, że fizycznie był dość podobny do tytułowego bohatera. Jego gra aktorska pozostawiała wiele do życzenia. Freudowi brakowało charyzmy, został zepchnięty na dalszy plan. Oprócz niego na ekranie możemy podziwiać Ellę Rumpf i Georga Friedricha. I właśnie ten ostatni skradł cały serial, sceny z nim były ciekawe i dobrze się je oglądało.

Muszę przyznać, że gdy zaczynałam oglądać Freuda, spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Poczułam się oszukana. Seanse ciągnęły się, logiki w scenariuszu nie widziałam, gra aktorska pozostawiała wiele do życzenia. Szkoda. Mogło być ciekawie, ale nie wyszło. Nie dziwi zatem decyzja o skasowaniu serialu. Widać nie tylko ja miałam co do niego mieszane uczucia.