Para spod numeru 9, Claire Douglas

Autor: Claire Douglas
Tytuł: Para spod numeru 9
Wydawnictwo: Filia
Czas trwania: 11 godz. 49 min

Saffron cieszy się z przeprowadzki do nowego domu, w którym wcześniej mieszkała jej babcia, jednak jej radość szybko burzy znalezisko robotników. Okazuje się, że w ogrodzie ukryto dwa ciała. Policja ustala, że szczątki mają przynajmniej 30 lat, a zatem tylko babcia Saffron może coś o nich wiedzieć. Rose jednak ma Alzheimera, trudno się z nią porozumieć…

Para spod numeru 9 autorstwa Claire Douglas to thriller psychologiczny. Narracja trzecioosobowa opisuje wydarzenia w dwóch płaszczyznach czasowych. Poznajemy wydarzenia współczesne, czyli odkrycie ciał w domu Saffron, a także przeszłość, gdy jej babcia była młoda i wychowywała samotnie córkę.

Głównymi bohaterkami są kobiety – wnuczka i babcia. Widzimy dwie różne perspektywy, inne charaktery, co jest interesującym zderzeniem. Saffron wydaje się bardzo krucha w porównaniu z własną babcią. Kobieta jest w ciąży, wszyscy chuchają i dmuchają na nią, natomiast jej babcia leży w domu opieki i ma problemy z pamięcią. Przeszła wiele – wychowywała samotnie dziecko, musiała radzić sobie z problemami, a jednak nawet mimo choroby wydaje się czytelnikowi, że to ta silniejsza z dwójki kobiet.

Fabuła skupia się na dotarciu do prawdy. Czytelnik jest zwodzony fragmentami opowieści, odkrywanymi faktami. Podoba mi się to składanie historii w całość, a zakończenie zaskakuje, chociaż są tropy, które pozwalają domyślić się, jak potoczy się ta historia. Są tu też fragmenty, które zupełnie mi nie pasowały do opowieści – z obyczajowego dramatu zrobiły gangsterskie porachunki, które były komiczne, a nie przerażające. Ten element mi nie odpowiadał, ale może dla innych będzie ciekawym dodatkiem.

Mocną stroną opowieści jest fakt, że historia jest prawdopodobna. Nie jest wydumana i przekombinowana, mogłaby się zdarzyć w prawdziwym życiu. Autorka przemyślała ją i pokazała w dobry sposób. O wiele bardziej podobała mi się ta powieść niż Dziewczyny, które zaginęły tej samej autorki.

Lektorem nagrania jest Anna Ryźlak. Miałam okazję słuchać jej już w interpretacji jej własnych książek. W tamtym wypadku były to pozycje dla dzieci, więc tym razem spotkałam się z zupełnie innym typem historii. Była to też znacznie dłuższa opowieść, trwała prawie 12 godzin. Lektorka wczuwa się w tekst, ale czasem miałam wrażenie, że brakuje mi pauz między niektórymi fragmentami. Może to wina rozległości książki, a może pocięto to nagranie i usunięto z niego przerwy, nie wiem.

Para spod numeru 9 to powieść obyczajowa z elementami sensacji i dramatu, która spodoba się tym, którzy nie przepadają za mrocznymi opowieściami. To historia, która mogła wydarzyć się naprawdę, dlatego tak dobrze się jej słucha. Myślę, że przypadnie do gustu szczególnie tym, którzy liczą na zaskakujący finał.

Audiobooka wysłuchałam dzięki Audiotece.

Drzewo protalu, część II, Malin Falch

Autor: Malin Falch
Tytuł: Drzewo portalu. Część II
Seria: Światła Północy
Wydawnictwo: Egmont
Liczba stron: 144

Sonja rusza na pomoc swojemu przyjacielowi, Epsenowi. Troll jest w niebezpieczeństwie – wikingowie pragną nakarmić nim węża morskiego. Dziewczyna musi działać szybko, ponieważ potwór zostaje zwabiony i zbliża się do łodzi…

Drzewo portalu to szósty tom komiksu Malin Falch. Seria Światła Północy to głównie opowieść o młodej dziewczynie, Sonji, która przeniosła się do niezwykłej krainy, w której żyją fantastyczne istoty, a zwierzęta potrafią mówić. Ten tom podzielono na dwie części, które są zwieńczeniem opowieści o przygodach Sonji.

Przyznam, że zaskoczyło mnie, jak wiele się w tym tomie dzieje. Śledzimy historię dwójki głównych bohaterów – Sonji i Kettila. Akcji jest dużo, jest też sporo niebezpieczeństwo, które się kumulują w tym tomie. Miałam poczucie grozy podczas czytania tej opowieści. Zaskoczeniem było też zakończenie serii. Autorka w nieoczekiwany sposób zaserwowała nam finał opowieści. Z krótkiej notki na końcu dowiadujemy się, jak potoczyły się losy wydania tego komiksu i możemy mieć nadzieję, że jeszcze kiedyś trafimy wraz z Soniją do tej pięknej, tajemniczej krainy.

Seria Światła północy ma piękne rysunki. Cudownie patrzy się na kadry z krajobrazami, których jest tu bardzo dużo. Są klimatyczne i mają zachwycającą kolorystykę, która dodatkowo podkreśla atmosferę. Świat oddany za pomocą ilustracji jest ciekawy i przyciąga wzrok. Postacie w tym tomie to przede wszystkim ludzie, na finał zabrakło mi zatem trochę fantastycznych istot.

Warto też zwrócić uwagę na różnorodność kadrów w tym komiksie. Czasem możemy podziwiać naprawdę duże rysunki, które zajmują całą stronę. Niekiedy są to bardziej szczegóły i detale, które oddano w kadrze. Całość jest bardzo różnorodna, nie nudzi. Świetnie też oddano ruch i emocje postaci, nadając tym samym opowieści dynamiki.

Światła północy to komiks skierowany do dzieci. Myślę, że spodoba im się ta forma przekazania historii. W samej opowieści nie brakuje zwrotów akcji i postaci, którym się kibicuje. Pięknie narysowana i wciągająca przygoda sprawi, że najmłodsi mogą przekonać się do czytania i do komiksowej formy przekazywania historii. Polecam osobom, które lubią sięgać po pięknie narysowane i klimatyczne komiksy. Tu znajdziecie elementy fantasy, przygodę i przyjaźń.

Komiks przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont.

Śpiąca królewna, Lily Murray


Autor: Lily Murray
Tytuł: Śpiąca Królewna
Wydawnictwo: Olesiejuk
Czas trwania: 37 minut

W pewnym królestwie rodzi się długo wyczekiwana księżniczka, która kiedyś zasiądzie na tronie. Jednak w dniu jej oficjalnego powitania na zamku pojawia się zła czarownica, która rzuca na maleństwo klątwę. Gdy dziewczyna będzie miała szesnaście lat, ukłuje się wrzecionem z kołowrotka i umrze. Na ratunek biednej dziewczynce ruszają dobre wróżki, które postanawiają ukryć królewnę w chatce drwala i w ten sposób przeczekać klątwę.

Śpiąca królewna to jedna z pierwszych animacji Disneya. Adaptację literacką stworzyła Lily Murray, a wydawnictwo Olesiejuk postanowiło, że z serii bajek Disneya powstaną też audiobooki. Lektorką tego nagrania jest Ewa Prus.

Jeśli chodzi o fabułę, jest ona wiernym oddaniem animacji, co bardzo mi się podobało. Uwielbiam tę bajkę i obawiałam się, że zostanie spłycona bądź skrócona, a jednak całość okazała się dobrym streszczeniem fabuły animacji.

Lektorka radzi sobie bardzo dobrze, oddając głosy postaci i wcielając się w tak szerokie grono osób. Nie udziwnia jednak tekstu, czego można się obawiać w przypadku nagrania dla dzieci. Jej wykonanie jest bez zarzutu.

Dodajmy jeszcze do tego fakt, że w nagraniu pojawiają się różnego rodzaju dźwięki i muzyka. To uzupełnia audiobooka i uatrakcyjnia go. Skierowany jest przecież do dzieci, a ich uwagę trzeba co jakiś czas na nowo przykuwać. Myślę, że właśnie to rozwiązanie sprawdzi się w stosunku do maluchów.

Jeśli chcecie zapoznać dzieci z klasycznymi animacjami Disneya, sięgnijcie po te nagrania. Gama jest bardzo szeroka, każdy znajdzie coś dla siebie.

Audiobooka wysłuchałam dzięki Audiotece.