Kuba i Kanga, Ursula Dubosarsky

Autor: Ursula Dubosarsky
Tytuł: Kuba i Kanga
Wydawnictwo: Znak emotikon
Liczba stron: 208

Kuba mieszka z tatą malarzem w starym domu nad jedną z australijskich rzek. Pewnego dnia w ich spokojnym i uporządkowanym życiu coś się zmienia – Kuba ratuje malutką kangurzycę. Jej matka została zabita przez kłusowników, a maluch nie jest w stanie sam przeżyć w buszu. Ojciec pozwala Kubie opiekować się stworzonkiem, jednak nie jest to łatwe – to dzikie zwierzę, które któregoś dnia będzie chciało wrócić do swoich. Kuba kocha Kangę całym sercem i nie wyobraża sobie, by kangurek mógł go kiedyś opuścić.

Kuba i Kanga Ursuli Dubosarsky jest powieścią dla dzieci, która prezentuje dwóch bohaterów. Wydarzenia poznajemy z perspektywy chłopca i kangurzycy.

Kuba jest dobrym, cierpliwym, uczynnym chłopcem. Wie, co to odpowiedzialność. Pomaga starszemu ojcu, jest posłuszny. Ma dobre serce. Chce chronić Kangę, którą znalazł w buszu, nie dopuszcza do siebie myśli, że kangurzyca pewnego dnia będzie chciała odejść. Kanga natomiast to uparte i przemądrzałe stworzenie. Jest krnąbrna, twierdzi, że nie ma uczuć. Widzi, jak Kuba o nią dba, jednak bezlitośnie postanawia złamać mu serce i opuścić dom chłopca.

Fabuła pokazuje, jak Kuba opiekował się Kangą. Dbał o nią, chciał dla niej dobrze. Przypadkowe spotkanie w buszu odmieniło życia tej dwójki – Kuba pokochał kangurzycę, ona natomiast mogła w spokoju dorastać i rozwijać się. Kanga chciała być niezależna. Pragnęła życia w buszu, czuła, że nie pasuje do ludzkiej osady. W buszu jednak też była obca – zwierzęta się z niej wyśmiewały, bo podkreślała, jak bardzo jest wyjątkowa. Nie miała wiedzy na temat tego, jak ma się zachować, lecz pociągała ją wolność.

Kanga jako bohaterka była, moim zdaniem, okropna. Niewdzięczna, samolubna, wywyższająca się. Jej niezależność podkreślana była na każdym kroku. Miała silny charakter, który dawał o sobie znać. Kuba natomiast zajmował się nią, mimo że wymagało to od niego poświecenia. Chłopiec nie miał łatwo – chory, stary ojciec też wymagał jego opieki. Mimo to Kuba znosił wszystko dzielnie, a po odejściu Kangi tęsknił za nią, myślał o niej i nie wahał się, gdy miał poczucie, że grozi jej niebezpieczeństwo.

Powieść jest piękną lekcją przyjaźni, akceptacji i brania odpowiedzialności za drugą istotę. Kuba to wzór do naśladowania, bohater, który powinien stać się przykładem dla wielu dzieci. Lektura może okazać się wzruszająca dla rodziców. Mam nadzieję, że polecicie ją młodszemu pokoleniu czytelników.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Znak Emotikon.