Ze stron wyrwane

Życie jest chaotyczną, pulsującą jednością.

Dziewczyna, którą kochałeś, J. Moyes, Znak.

Liczą się tylko ci, których się kocha.

Ibidem.

Nikt nie potrafi walczyć z tobą tak jak własna siostra; nikt inny nie zna twoich najczulszych punktów i nie uderzy w nie tak bezlitośnie.

Ibidem.

Upływa czasu nie zmienia krzywdy w sprawiedliwości.

Ibidem.

W życiu chodzi o znacznie więcej niż o to, kto wygra.

Ibidem.

Wiesz, jakie to uczucie, kiedy pogodzisz się z własnym losem? To niemalże przyjemność. Nie będzie już więcej bólu, strachu ani tęsknoty. To śmierć nadziei przynosi największą ulgę.

Ibidem.

Znacznie łatwiej jest tkwić w swojej dołującej robocie i na nią narzekać. Znacznie łatwiej jest nie ruszać się z miejsca, nic nie ryzykować i zachowywać się tak, jakbyś nie mogła nic poradzić na to, co ci się przytrafia.

Kiedy odszedłeś, J. Moyes, Znak.

Jest tylko jedne wyjście, które mogę ci przedstawić, bo widzę je codziennie. Trzeba żyć. Angażować się we wszystko i starać się nie myśleć o siniakach.

Ibidem.

Ale dobrze wiedziałam, jak maska, którą człowiek decyduje się pokazywać światu, może być zupełnie inna od tego, co się dzieje w środku. Wiedziałam, że smutek i ból mogą doprowadzić nas do zachowań, których sami nie jesteśmy w stanie zrozumieć.

Ibidem.

Zrozumiałam, że mogę być centrum czyjegoś wszechwświata, czyimś powodem, aby nie odchodzić. Zrozumiałam, że mogłam wystarczyć.

Ibidem.

Człowiek po prostu myśli, że ten ktoś zawsze będzie obok, no nie? A potem któregoś dnia budzi się i przekonuje, że to nieprawda.

Ibidem.

Jak ona mogłaby pojąć, że jego utrata była dla mnie czymś takim, jakby ktoś przestrzelił mnie na wylot, zostawiając otwartą dziurę, ciągle boleśnie przypominającą mi o braku, którego nigdy nie uda mi się wypełnić?

Ibidem.