Księżniczka incognito, Connie Glynn

Autor: Connie Glynn
Tytuł: Księżniczka incognito

Pełny tytuł: Kroniki Rosewood. Tom 1. Księżniczka incognito
Tytuł oryginalny: Undercover Princess Wydawnictwo: Insignis
Liczba stron: 392

Lottie dostaje się do prestiżowej szkoły Rosewood Hall, gdzie otrzymuje stypendium. W ten sposób spełnia życzenie zmarłej matki. Dziewczyna jest inteligentna i zdolna, niestraszna jej ciężka praca, dlatego nauka przychodzi jej dość łatwo. W internacie poznaje swoją współlokatorkę – Ellie Wolf, która jest bałaganiarą. Na tym tle dochodzi między dziewczynami do spięcia, jednak szybko się godzą i zaprzyjaźniają. Omyłkowo Lottie zostaje przez nowych znajomych wzięta za księżniczkę Maradawii, która podobno od tego roku uczy się w Rosenwood Hall. Czy dziewczyna przyzna się do tego, że nie jest szlachetnie urodzona? I co na to prawdziwa księżniczka, która mieszka z Lottie w tym samym pokoju?

Księżniczka incognito Connie Glynn to pierwszy tom młodzieżowego cyklu Kroniki Rosenwood. Trzecioosobowy narrator opowiada o Lottie, głównej bohaterce, i jej życiu w akademii. Czternastolatka jest inteligentna, pracowita, zdeterminowana, chociaż nie jest orłem ze wszystkiego, bo ma na przykład problemy z matematyką. Przestrzega zasad, bo nie chce zostać wydalona ze szkoły. Tęskni za matką, to dla niej dostała się do Rosenwood Hall. Lottie fascynuje życie księżniczki, dlatego gdy znajomi omyłkowo biorą ją za następczynię tronu Maradawii, nie wyprowadza ich z błędu. Nie jest jej celem kłamać, lecz każda okazja, którą ma, by wyprostować sytuację, jakoś jej umyka.

Fabuła pokazuje życie Lottie w szkole, jej przyjaźń z Ellie i skomplikowane relacje, które zaczynają łączyć dziewczyny. Oprócz bycia współlokatorkami, są też partnerkami w kłamstwie. Ellie, prawdziwa księżniczka, nie chce, by ktoś poznał jej tożsamość, więc składnia przyjaciółkę do udawania następczyni tronu. W ten sposób każda z nich ma to, czego pragnie – Ellie spokój, Lottie popularność. Jednak Lottie nie jest próżna. Nie pomaga Ellie tylko z powodu tego, że nagle jest w centrum zainteresowania, znajomi zaczynają częściej zwracać na nią uwagę, a ludzie pobłażają niektórym jej zachowaniom. Chce chronić współlokatorkę. Obie podejrzewają, że ktoś może chcieć skrzywdzić Ellie w taki czy inny sposób. Dziewczyny dostają też potajemne anonimowe wiadomości od osoby, która twierdzi, że wie o ich zamianie.

Powieść jest połączeniem młodzieżówki z thrillerem. Mamy bowiem anonimowe liściki, które niepokoją przyjaciółki. Są też sceny, które pokazują, że ktoś chce dziewczynom napsuć krwi, a na końcu fabuła nabiera tempa i pojawia się kilka zwrotów akcji. Autorka wprowadziła parę ciekawych rozwiązań fabularnych, które warte są uwagi. Pojawia się kwestia bezpieczeństwa ważnych osobistości, ochrony ich, co przedstawiono w ciekawy sposób.

Podczas czytania nie mogłam się jednak pozbyć wrażenia podobieństwa do Harry’ego Pottera, szczególnie na początku powieści. Dotyczyło to szkoły i sposobu jej funkcjonowania, a potem także trójki znajomych, którzy niekiedy przypominali mi Harry’ego, Hermionę i Rona. Jednak im dalej brnęłam w fabułę, tym bardziej była ona oryginalna. Minusem okazała się tak naprawdę główna bohaterka, która wydawała mi się nieco zbyt dziecinna. Owszem, to czternastolatka, można jej wiele wybaczyć, ale Lottie zdawała się myśleć o byciu księżniczką jak o przyjemnym zajęciu, które nie ma żadnych wad, a okazało się zupełnie inaczej.

Księżniczka incognito to powieść dla młodzieży, w którą wpleciono kilka wątków rodem z thrillerów. Czytało się ją lekko i szybko. Chyba nie zostanę fanką tej serii, bo mimo że niektóre elementy fabuły mi się spodobały, to całość nie porwała mnie na tyle, by zachwycać się nad tą powieścią. Była w porządku i tyle. Być może wam przypadnie bardziej do gustu.

Książkę poznałam dzięki wydawnictwu Insignis.