Ze stron wyrwane, cz. 24

Tak oto zginę, z nożem drżącym w niepewnej dłoni, ale może to dobrze. Może to znaczy, że po tym wszystkim, co przeszłam, moja niechęć do uśmiercenia tych, którzy się dla mnie liczą, dowodzi, że wciąż jestem człowiekiem.

Kamień i sól, V. Scott, IUVI.

To właśnie Piekielny Wyścig robi z ludźmi. Każe nam wybierać między życiem jednych a drugich. Sprawia, że jesteśmy mniej ludźmi, a bardziej zwierzętami, w desperacji próbującymi chronić członków własnego stada bardziej niż innych.

Ibidem.

Chłód to tylko brak ciepła, ciemność to brak światła. A tam jest tak, jakby… światło i ciepło nie istniały, nigdy.

W ramionach gwiazd, A. Kaufman, Otwarte.

Dorosłem przekonany, że wbrew naszym aspiracjom my, ludzie, nadal jesteśmy tylko gromadą dwunożnych małp, podzieloną na przypadkowe plemiona, które nieustannie wojują ze sobą o ubożejące zasoby naturalne swojej zrujnowanej planety.

Armada, E. Cline, Feeria Young.

Przyszłość czasem wydaje się straszna. Ale i tak się jej nie uniknie.

Ibidem.

Jednak uczucia okazują się tak ambiwalentne, jak tkaniny o kilku kolorowych włóknach.

Zazadrośnice, E.E. Schmitt, Znak Literanova.

Moja przyjaciółka to ja, tylko w lepszym wydaniu.

Ibidem.

Nienawidzę miłości. Pragnę się buntować przeciwko niej. Jeśli kochać oznacza cierpieć, przestać być panem samego siebie, zostać niewolnikiem, to ja nie chcę kochać. Wolę uderzać. Wolę prowokować.
Pragę pokoju, nie wojny. Jednak gdyby okazało się, że to nieuniknione, prowadziłabym wojnę.

Ibidem.

Przyjaźń jest farsą, a miłość trucizną.

Ibidem.