Mania i czarodziejska bania, Marianna Janczarska

Autor: Marianna Janczarska
Tytuł: Mania i czarodziejska bania
Wydawnictwo: Olesiejuk
Liczba stron: 49

Mania przypadkiem znajduje w lesie muszelkę. Chwilę później jej oczom ukazuje się krewetka, która zaprasza ją do magicznej podwodnej krainy. Dziewczynka o niczym więcej nie marzyła – zawsze chciała móc znaleźć się pod wodą i przeżyć przygodę. Niestety, krewetka opowiada jej o potworze, który straszy wszystkich mieszkańców. Czy Mani uda się go przegonić?

Mania i czarodziejska bania to opowieść dla dzieci autorstwa Marianny Janczarskiej. Główna bohaterka ma sześć lat i ogromną wyobraźnię. Jest odważna i śmiała, wierzy, że potrafi rozwiązać problem w podwodnej krainie – a przynajmniej chce spróbować dowiedzieć się, co może zrobić, by pomóc.

Opowieść przenosi czytelnika do podwodnej krainy. Tu ryby i inne stworzenia potrafią mówić. Wszyscy mieszkańcy boją się pewnej tajemniczej ryby, która ma nieprzyjemny wygląd i żyje na uboczu. Strach paraliżuje ich przed działaniem i rozmową z obcym. W Mani widzą szansę na zakończenie tej trudnej sytuacji.

Książka pokazuje, jak błędne bywa pierwsze wrażenie i jak rodzą się konflikty z powodu uprzedzeń. Okazuje się, że wszyscy bali się obcej ryby, ale nikt nie próbował się do niej zbliżyć i porozmawiać. Powstały pewne plotki na jej temat, które były krzywdzące. Wystarczyło lepiej poznać samotnika, by zrozumieć, że jego wygląd jest mylny.

Książka jest bogato ilustrowana, a autorem obrazków jest Józef Wilkoń. Rysunki są odzwierciedleniem jego stylu – oszczędne w barwach, ciemne. Niektóre ryby wyglądają jak plamy, nie mają ostrych kształtów. Autor sam wielokrotnie mówił, że lubi sięgać po motywy zwierzęce, a istoty te traktuje w sposób metaforyczny – tak też jest w przypadku tej pozycji.

Przyznam jednak, że nie do końca spodobała mi się ta książka. Tekst czasem był dla mnie zbyt naiwny, a rysunki zbyt mroczne. O ile cenię twórczość Wilkonia, o tyle nie przemawiają do mnie jego ilustracje w pozycjach dla dzieci (a przynajmniej nie w tym przypadku, bo Zbuntowany elektron podobał mi się bardzo). Historia była baśniowa i z morałem, co doceniam, jednak nie zostałam jej fanką. Zdaję sobie sprawę, że nie ja jestem odbiorcą tej książki – być może dzieciom spodoba się ta opowieść i forma jej wydania.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Olesiejuk.