Skarbnica mitów egipskich, Donna Jo Napoli

Autor: Donna Jo Napoli
Tytuł: Skarbnica mitów egipskich
Wydawnictwo: Olesiejuk
Liczba stron: 192

Jak starożytni Egipcjanie pojmowali świat? Do kogo się modlili? Kto ich zdaniem odpowiada za stworzenie naszej planety? Jakich bogów czcili i skąd się wzięli? Czy byli nastawieni do ludzi ugodowo? Co im zagrażało i jakie postacie potrafili przybrać?

Skarbnica mitów egipskich Donny Jo Napoli to kolejna pozycja z serii National Geographic. Tym razem autorka przybliża czytelnikom powstanie mitologii egipskiej. W książce w chronologiczny sposób ułożono wątki, które prezentują narodziny bóstw, a także koleje ich losów.

Układ książki jest interesujący. Każdy nowy temat, rozdział, zaznaczony jest ogromnym rysunkiem na dwie karty i tytułem. Historie są fabularyzowane, pojawiają się nawet dialogi. W niektórych miejscach spotykamy też informację na marginesie, która streszcza najważniejszy wątek bądź dwa danego rozdziału. Oprócz tego znajdziemy wyróżnione na innym tle notatki ze zdjęciami. Informacje w nich zawarte są bardziej naukowe, dają ogląd na sytuację ówczesnego świata i Egiptu.

Książka jest bogato ilustrowana. Autorem obrazków jest Christina Balit. Rysunki są kolorowe, dużo w nich złota, błękitów i bieli. Postacie są dość kanciaste, widać wyraźnie zagięcia np. w częściach ciała czy fryzurach. Ma to jednak swój urok – sugeruje surowość bohaterów, co pasuje do tematu bóstw. Dodatkowo warto podkreślić, że książki z tej serii są ilustrowane przez tego samego autora, dzięki czemu całość wypada spójnie i przyjemnie dla oka. Tego typu szczegóły mają znaczenie szczególnie w przypadku, gdy chcemy kolekcjonować wydania kolejnych tomów.

Czytając tę pozycję, miałam z tyłu głowy pytanie „do kogo ona jest kierowana?”. To zdecydowanie książka popularnonaukowa, chociaż daleko jej od encyklopedii. Styl jest raczej gawędziarski, lżejszy, chociaż sama treść nie jest pozbawiona scen związanych z przemocą. Trudne podczas czytania było to, że nie znam za dobrze tej mitologii, jednak kojarzę kilka bóstw, które tu mają inne imiona. Na początku pozycji autorka wyjaśniła, że stosuje starsze egipskie imiona, które niekiedy różnią się od współcześnie nam znanych. To utrudniało mi czytania i sprawiało, że byłam zagubiona.

Mimo wszystko lektura przyniosła mi przyjemność. Poznałam mity, o których nie miałam pojęcia, zobaczyłam też ludzką stronę bóstw. Mitologia egipska jest stara, a jej wierzenia ciągle gdzieś przewijają się w popkulturze, chociażby w symbolach, które używamy. Jednocześnie pojawiają się też gry, których akcja osadzona jest w tym regionie, więc warto poznać chociaż nazwy bogów z tejże religii.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Olesiejuk.