Miasto dzieci – Between

Pretty Lake to niewielkie miasteczko, w którym nic się nie dzieje – do czasu. Pewnego dnia zaczynają umierać dorośli. Nie chorują, po prostu w jednej chwili dławią się własną krwią i już nie żyją. Z minuty na minutę żniwo jest coraz większe. Okazuje się, że na tajemniczą przypadłość cierpią jedynie osoby powyżej 21 roku życia. Już kilka dniu po wybuchu epidemii w mieście zostają same dzieci. Rząd ustawia wokół zabudowań strefę kwarantanny i obiecuje pomoc. Ta jednak nie nadchodzi, a jedzenia i opieki dorosłych zaczyna brakować.

Between to serial składający się z dwóch sezonów, każdy po sześć godzinnych odcinków. W obrazie obaczymy Jennette McCurdy, Jesse’ego Carerę, Jacka Murraya, Justina Kelly’ego, Ryana Allena, Kyle’a Maca i innych bardziej lub mniej drugoplanowych aktorów, którzy zazwyczaj albo są jeszcze dziećmi, albo grają dzieci.

Fabuła serialu skupia się na kilku bohaterach, najbardziej jednak na Wiley, która przed wybuchem epidemii rodzi dziecko. Wszystkie wydarzenia w odcinkach kręcą się wokół dziwnej choroby, która atakuje dorosłych. Dość szybko w mieście zostają tylko dzieci. Obserwujemy, jak radzą sobie na własną rękę i widzimy różne podejście do nowej sytuacji – na przykład niektórzy postanawiają zorganizować coś na kształt świetlicy, gdzie najmłodsi będą mogli mieć opiekę, inni natomiast zaczynają kraść, by zapewnić sobie dobrobyt. Wszyscy mają nadzieję, że pomoc z zewnątrz przyjdzie i uratuje ich z opresji.

Porusza się tu kilka kwestii, które powinny wypłynąć w serialu tego typu. Po pierwsze temat samej epidemii – skąd się wzięła, kto jest za nią odpowiedzialny, czy można powstrzymać rozwój choroby – to głównie domysły, bo przecież w mieście są sami młodzi ludzie, którzy nie mają wiedzy na tematy związane z leczeniem czy działaniem w czasie apokalipsy. Są próby ucieczki z miasta i zbieranie zapasów, by móc poradzić sobie już poza strefą kwarantanny. Do tego jest też motyw polityczny, który pokazuje manipulację – w mediach mówi się, że pomoc dla miasteczka jest regularnie udzielana, ale to nieprawda. Pokazano też nieodpowiedzialność niektórych bohaterów – w końcu wielu z nich to tylko dzieci, więc nie można się spodziewać, że szybko dorosną, dojrzeją i zajmą się sobą nawzajem.

Oczywiście jak to bywa w serialach, gdzie mamy dużo młodzieży, są też wątki poboczne dotyczące związków, miłości, seksu, zaufania i innych tego typu spraw. Jeden z bohaterów chce zaimponować dziewczynie, by móc zaciągnąć ją do łóżka. Ktoś inny roztaje się z partnerem. Jeszcze ktoś dopiero po tej miniapokalipsie odkrywa, że jest zauroczony inną osobą. Są kłótnie między rodzeństwem i żałoba, która ma różne oblicza. Pojawiają się błędne decyzje i nowe, zaskakujące sojusze. Należy podejmować decyzje, o których nigdy wcześniej wielu z bohaterów nawet nie myślało.

Są też wątki kryminalne. W pierwszym sezonie ktoś morduje dziewczynę, a jej zwłoki zostawia w lesie, pozorując samobójstwo. Bohaterowie robią zdjęcia, by po zdjęciu kwarantanny móc pokazać je policji. W drugim sezonie zamordowany zostaje natomiast chłopiec. Obie te sprawy nie zostają wyjaśnione, co bardzo mnie rozczarowało.

Between to serial, który ogląda się nieźle, ale raczej bez wciągania się w fabułę i sympatyzowania z bohaterami. Jest ich sporo, a ich wątki często są pourywane, co sprawia, że nie zżywamy się z nimi. Obraz ma ciekawy pomysł na scenariusz, ale chyba nie do końca wykorzystano potencjał tej historii. Zabrakło mi dokładniejszego wyjaśnienia morderstw i samej epidemii, a także trochę bardziej rozbudowanych postaci. Gdyby poprawić niektóre z tych kwestii, wyrzucić kilka bezsensownych wątków pobocznych i nie działać według schematu (zawsze jakaś postać musiała się „zagubić”, gdy można było uciec lub trzeba było się spotkać), byłoby dobrze. A tak… wyszło średnie.