Zima, Michał Ochnik

Autor: Michał Ochnik

Tytuł: Zima

Wydawnictwo: Genius Creations

Liczba stron: 400

Victor Caillou, teatrolog, przybywa do małej miejscowości, w której niedawno odkryto cenne kruszce. Nie jest jednak jednym z poszukiwaczy złota, jego celem jest odszukanie zaginionych dzieł mistrza Samuela Zimmermana. Dramaturg tworzył świetne teksty, lecz część z nich zaginęła. Według plotek to w nich ukryto podpowiedzi na to, jak zabić Białą Królową – tajemniczą, nieśmiertelną i okrutną, której boją się wszyscy. Pod pozorem otwarcia w Vadeline teatru, Victor rozpoczyna poszukiwania. Czy odnajdzie to, czego szuka?

Zima Michała Ochnika to powieść, której głównym bohaterem jest Victor Caillou. To młody człowiek, wykształcony i kulturalny, skrywający wiele tajemnic. Jest zafascynowany postacią Samuela Zimmermana, który nie tylko był świetnym pisarzem, lecz także człowiekiem, który odważył się podnieść rękę na Białą Królową. Victor chce odnaleźć sztuki mistrza, w których ukrył on informacje na temat sposobów unicestwienia władczyni. Jednak mężczyzna mu się pilnować – nie chce, by ktoś odkrył, że działa w ruchu oporu.

Akcja skupia się na poszukiwaniach zaginionych sztuk. Nie wiąże się ono jednak z pościgami, niebezpieczeństwem i namiętnymi spotkaniami z kobietami niczym u Indiany Jonesa czy Jamesa Bonda. Owszem, pojawiaja się w treści kilka wydarzeń, które przyspieszają tempo akcji, jednak w większości autor skupił się na dość statecznych rzeczach – rozmowach, przeszukiwaniu pomieszczenia teatru, wyjeździe do innej miejscowości, by tam zapytać o Zimmermana. Nie jest to jednak wadą książki. Styl autora jest dobry, nie przeszkadza zatem brak tak spektakularnych scen. Ochnik z dużą drobiazgowością przedstawia postacie, które pojawiają się w tekście, kreśli nie tylko portrety jednostek, lecz także społeczeństwa małego miasteczka.

Drugim tematem, który jest widoczny w treści, jest motyw rebelii. Widzimy nie tylko starania Victora, lecz także odkrywamy, że kolejne osoby są zaangażowane w sprawie obalenia Białej Królowej. Mamy też okazję poznać drugą kobietę, która budzi strach w sercach ludzi, a jest przywódczynią rebelii. Jej metody też nie należą do najdelikatniejszych. Obie panie kojarzą się wyłącznie z terrorem. Autor nie pokazuje jednak wszystkiego po kolei, jakby działo się właśnie tu i teraz, często przytacza jedynie w rozmowach jakieś szczegóły dotyczące obu kobiet, ich metod i działań. Wypada to bardzo naturalnie.

To, czego mi brakło, to rozwinięcie nieco świata, w którym rozgrywa się akcja. Czasem chciałam przeczytać więcej na temat Białej Królowej i jej panowania, a także rzeczywistości, w której przyszło żyć bohaterom. Nacisk położono na poszukiwania dzieł, na sztuki i teatr, nieco mniej jest jednak kwestii tego, z kim bohater „walczy”. Szkoda, bo ten zalążek, który otrzymałam, była naprawdę intrygujący. Mało wykorzystany był też wątek zdolności głównego bohatera i ogólnie postaci żyjących w tym świecie. Autor jakby nagle przypomniał sobie o tym, by wprowadzić do tekstu wątek fantastyczny, który w rezultacie okazał się mało efektowny. Nie jest to jednak tak duży minus, by powiedzieć, że była to słaba lektura.

Zima to powieść dobra, która pokazuje świetny styl autora. Liczę na to, że napisze w najbliższym czasie coś jeszcze, bo z przyjemnością sięgnę po kolejną książkę jego autorstwa. Wam również polecam, jeśli chcecie się przekonać do polskich pisarzy fantastyki.

Przeczytane dzięki Legimi.pl: