Na Odyna i na rany Chrystusa! – Wikingowie. Walhalla

Mieszkający w Anglii Wikingowie zostają zgładzeni. Na taki los swoich pobratymców nie zgadza się król Cnut, który zwołuje klany, by połączyły siły i zaatakowały Anglię. Do Kattegat przybywa w tym czasie grupa Grenlandczyków, którzy szukają własnej zemsty. Freydis pragnie zamordować mężczyznę, który ją zgwałcił i zhańbił, a jej brat, Leif, pomaga jej w realizacji tego celu. Trafiają w sam środek poruszenia przed bitwą, jednak Wikingowie nie są już tacy jak dawniej – wielu przyjęło wiarę w Chrystusa i nie chcą oni stawać do walki ramię w ramię z tymi, którzy czczą Odyna. Czy uda się wyruszyć do Anglii i pomścić wymordowanych pobratymców?

Wikingowie Walhalla to nowy serial historyczny skupiający się na skandynawskich wojownikach. Akcja rozgrywa się kilkadziesiąt lat po śmierci Ragnara i jego synów, którzy byli bohaterami serialu Wikingowie. Serial zadebiutował w 2022 roku i ma obecnie jeden sezon, na który składa się osiem odcinków. W obrazie zobaczymy m.in. Sama Cotletta, Fridę Gustavsson, Leo Sutera, Bradleya Freegarda, Johannesa Haukura Johannessona i Caroline Henderson.

W serialu śledzimy kilka głównych wątków i postaci. Po pierwsze widzimy Leifa, który jest świetnym żeglarzem i sprawnym wojownikiem. Jest sprytny, przebiegły i inteligentny. Pomaga Haraldowi, który walczy w imię króla Cnuta. Wojownicy ruszają do Anglii, a ich zasadzka jest widowiskowa i przemyślana. Z drugiej strony widzimy historię Freydis. Dziewczyna szuka zemsty na mężczyźnie, który ją zgwałcił. Potem, gdy zaspokoi swoje pragnienie, musi poszukać nowego celu w życiu. Udaje się nawet do Uppsali, by bóstwa pomogły jej i określiły jej los. Równocześnie widzimy angielski dwór. Tu mamy do czynienia z młodziutkim władcą, jego macochą oraz doradcą. Cała trójka ma własne intencje, ale ten sam cel – chronić królestwo.

Wątki poboczne to cała gama sporów na linii chrześcijańscy Wikingowie i ci, którzy wierzą w Odyna i nordyckich bogów. To ciekawe, jak wielki rozłam dokonał się wśród tej grupy. Nie wiedziałam, że Wikingowie przyjęli – w części przynajmniej – chrześcijaństwo. Podczas oglądania czułam nie tylko zaskoczenie, lecz także dyskomfort, widząc tych żądnych krwi mężczyzn i waleczne kobiety, którzy przed rzezią przyjmowali komunię. Pomijając kwestię wiary, zaskoczyło mnie, że nie potrafili się dogadać. Tarcia między obiema grupami sprawiały, że byłam zażenowana ich dziecinnymi zachowaniami i utarczkami.

Jednak wątek religijny jest tu bardzo ważny. Bohaterowie nie tylko przed bitwą pokazują, w jakiego Boga wierzą. Nawracanie siłą to motyw, który pojawia się w połowie sezonu i ma wpływ na dalsze losy bohaterów. Niekiedy nawet ci, którzy – zdawałoby się – mają ugruntowane kwestie religijne, zaczynają wątpić.

W serialu nie zabrakło klimatycznej muzyki i pięknych kadrów, które zachwycają obrazami Skandynawii. Na plus wychodzi też atmosfera – napięcie podczas najazdu na Anglię sięga zenitu, a walki są widowiskowe. Podobało mi się też to, że pokazano część nordyckich obrzędów – jak składanie ofiar z ludzi, by przebłagać bogów. Świetnie wypadły natomiast kostiumy i charakteryzacja, szczególnie w przypadku Leifa. Można by się czepiać, że jarlem Kattegat jest kobieta o ciemnej karnacji, jednak wyjaśniono jej pochodzenie w jednym z odcinków. Jej pojawienie się było dla mnie sygnałem, że Skandynawia nie jest już tym samym miejscem, które oglądaliśmy za czasów Raganara. Wioska się rozwinęła, niewolnicy napływali z różnych stron świata, a wpływy jarlów sięgały daleko.

Wikingowie Walhalla to serial średni. Owszem, historia bywa wciągająca, ale to już nie ten rozmach, co opowieść o Ragnarze czy Bjornie. Nie ma tu wielkich postaci i wojowników, którzy stawaliby się w oczach innych bohaterami. Myślałam, że Leif będzie kimś takim, lecz chyba zabrakło mu pychy, bo mimo wielkich czynów, pozostawał w cieniu. Chyba brakowało mi w ogólnym rozrachunku czegoś, co by mnie na dłużej zatrzymało przy tym serialu. Z jednej strony kibicowałam Grenlandczykom, z drugiej nie dali mi oni powodów, by ich uwielbiać – Leif był wycofany, a Freydis po dokonaniu zemsty jakby się wypaliła.

Podsumowując, Wikingowie Walhalla to serial dla zabicia czasu, ładnie zrealizowany, ale z historią do dopracowania. To tak, jakby ktoś do starych i lubianych przez widzów szablonów i klisz na siłę dokleił coś nowego, co niekoniecznie pasuje rozmiarem i rozmachem do poprzednich wymiarów. Mnie ten serial nieco wymęczył, ale pewnie z sentymentu sięgnę po kolejny sezon.