Harry Potter i Więzień Azkabanu, J.K. Rowling

Autor: J.K. Rowling

Tytuł: Harry Potter i Więzień Azkabanu

Tytuł oryginalny: Harry Potter and the Prisoner of Azkaban

Wydawnictwo: Media Rodzina

Liczba stron: 326

Harry znów spędza lato u Dursleyów. Odwiedza ich ciotka Marge, która obraża jego zmarłych rodziców, czego chłopiec nie wytrzymuje i nadmuchuje ciotkę zaklęciem. Harry nie czeka na reakcję rodziny – ucieka z domu i trafia do Dziurawego Kotła. Tam Minister Magii oznajmia mu, że nie powinien przejmować się wypadkiem, co młodego czarodzieja niesamowicie dziwi. Okazuje się jednak, że Ministerstwo ma o wiele poważniejszy problem niż użycie magii przez młodocianego – z pilnie strzeżonego więzienia uciekł morderca Syriusz Black. Czy to możliwe, by jego kolejnym celem był właśnie Harry?

Harry Potter i Więzień Azkabanu J.K. Rowling to trzecia część przygód młodego czarodzieja. Ponownie widzimy się z głównym bohaterem latem, nim rozpocznie się szkoła, a potem śledzimy jego poczynania w Hogwarcie. Jak zwykle Harry nie ma spokojnego roku, do czego chyba zaczynamy się wraz z nim przyzwyczajać.

Głównym wątkiem powieści jest tajemnicza postać Syriusza Blacka, przed którą starają się Harry’ego chronić nauczyciele i przyjaciele. Chłopak jest przekonany, że to właśnie on będzie kolejną ofiarą mordercy, który wydał jego rodziców Voldemortowi. Harry nie jest jednak bezczynny – ponieważ dementorzy, strzegący dotąd więzienia w Azkabanie, źle na niego wpływają, pobiera on lekcje u Lupina, a także uczy się całkiem nowych rzeczy, gra w quidditcha i jak zwykle pakuje się w kłopoty.

Trzeba przyznać, że w tej części wiele jest nowości. Nie mówię jedynie o tym, że pojawiają się nowi bohaterowie, nowe rzeczy na temat Pottera i jego rodziców, a także nowe zwierzęta – naprawdę ciekawe. Nowością jest przede wszystkim klimat powieści – nieco bardziej mroczny niż w poprzednich częściach, mimo że przecież i one nie należały do lekkich opowiastek dla dzieci. Warto też zwrócić uwagę, że bohaterowie dojrzewają, zaczynają inaczej się zachowywać. Także narracja się zmieniła – nie jest już tak naiwna, jak w poprzednich tomach, zdania są lepiej skrojone, co sprawia, że czyta się lepiej.

Najnowsze wydanie Harry’ego Pottera to edycja z ilustracjami Jima Kaya. Tekst umieszczono w dwóch szpaltach, wygląda jak z gazety, a resztę kartki uzupełniają obrazki. Czasem jest to tylko kolorowe tło, niekiedy jedna strona posiada ilustrację do właśnie opisywanej sceny, a czasem są to nawet ilustracje na rozkładówkach. Bardzo podobają mi się strony, gdzie zaprezentowano magiczne stworzenia, a także te wydrukowane na czarnym tle. Te wydania charakteryzują się tym, że nigdy nie można się przy nich znudzić – nie tylko dzięki świetnej historii, pełnej magii, przyjaźni, odwagi i walki dobra ze złem, lecz także dzięki pięknym ilustracjom.

Jeśli czytaliście poprzednie części, nie muszę was namawiać do sięgnięcia i po tę. To chyba jeden z tych cykli, które nadal są popularne, mimo że od pierwszego wydania minęło sporo czasu. Na Harrym Potterze wychowało się całe pokolenie fanów, a teraz możliwe, że uda się zainteresować jego historią kolejne pokolenie. I za to trzymam kciuki.

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Media Rodzina: