Nie ocalisz świata w pojedynkę – Liga Sprawiedliwości

Steppenwolf – tytan, który chce zniszczyć ziemię, łącząc artefakty na niej ukryte – odbiera Amazonkom jeden z boxów, które mają mu pomóc w wykonaniu zadania. Batman postanawia nie dopuścić do zgładzenia planety. Wie jednak, że sam nie da rady tytanowi. By walczyć z zagrożeniem potrzebna jest mu drużyna, dlatego werbuje Wonder Woman, Aquamana, Cyborga i Flasha do Ligi Sprawiedliwości. Jednak te siły także nie wystarczą – przydałaby im się pomoc Supermana. Tyle że Clark nie żyje, a wraz z nim umarł też superbohater.

Liga Sprawiedliwości to film zainspirowany komiksami DC. W obrazie zobaczymy najbardziej znanych bohaterów, w tym Batmana i Supermana. W obsadzie znalazły się prawdziwe gwiazdy – Ben Affleck, Henry Cavill (uwielbiam go, idealnie pasuje do roli Supermana), Gal Gadot, Ezra Miller (uroczy w jego wykonaniu Flash sprawia, że film nabiera świeżości, młodzieńczości i zyskuje ogromną dawkę humoru), Jason Momoa (najbardziej wyluzowany superbohater, na dodatek sprawiający, że ma się ślinotok, gdy zdejmuje koszulkę), Ray Fisher, Jeremy Irons i Amy Adams.

Głównym wątkiem filmu jest walka ze złem, w tym przypadku ze Steppenwolfem, który chce zniszczyć ziemię. Jednak tylko część akcji skupia się właśnie na tym. Wiele poświęcono tematowi budowania zespołu, przekonywania jego potencjalnych członków do wstąpienia w szeregi tych dobrych. Jest wiele rozmów dotyczących moralności, przeszłości i przyszłości postaci. 

To, co jest mocną stroną filmu, to fakt, że bohaterowie nie zawsze wygrywają. Mimo siły i zdolności ponoszą klęski. Tylko współpraca jest w stanie zagwarantować im sukces, o czym będą musieli się przekonać, stając ramię w ramię do walki. Drugim plusem jest humor – nie zgodzę się z tym, że żarty są wymuszone, co można często przeczytać w innych recenzjach, ja zaśmiewałam się ciągle z czegoś, co było z pozoru subtelne, a okazywało się naprawdę fajnym motywem. Trzecią zaletą są postacie Flasha i Aquamana. Obaj panowie sprawili, że film ogląda się z ogromną przyjemnością. Wonder Women jest za poważna, Batman jest smutasem, Cyborg to mózgowiec, z którym nie ma zabawy, a właśnie ci dwaj sprawiają, że Liga Sprawiedliwości jest warta obejrzenia. I nie chodzi tylko o to, że Momoa bez koszulki sprawia, że mam ochotę piszczeć. To on jest tym niepokornym, nieco narwanym, któremu brakuje jedynie butelki dobrego alkoholu do wizerunku „niegrzecznego chłopca”. Flash za to jest młodym chłopakiem, który nie dogaduje się z rówieśnikami, nie do końca radzi sobie ze swoimi zdolnościami, potyka się o własne nogi, a jednak sprawia przy tym tak sympatyczne wrażenie, że samo jego pojawienie się na ekranie wywołuje uśmiech na twarzach widzów.

W Lidze Sprawiedliwości nie brakuje akcji, humoru i ciekawych bohaterów. Całość jednak składa się na dość przeciętną historię z mglistą fabułą, którą nie do końca jestem w stanie objaśnić komuś, kto nie widział filmu. Jak zwykle przy filmach o superbohaterach – czegoś mi zabrakł, choć trudno powiedzieć czego dokładnie. Mimo to jest to film, który można obejrzeć z przyjemnością, pośmiać się i miło spędzić czas. Jeśli będziecie mili okazję, sięgnijcie po niego śmiało.