"Wyśniona miłość" - Magda Kaczmarczyk

Autor: Magda Kaczmarczyk

Tytuł: Wyśniona miłość

Wydawnictwo: Radwan

Liczba stron: 246

Magda Kaczmarczyk skończyła polonistykę i kurs psychologii alternatywnej. Obecnie mieszka poza Polską. Jest autorką „Tryptyku miłosnego”. Pierwsza jego część to „Wyśniona miłość”, która ukazała się w 2010 roku dzięki wydawnictwu Radwan.

Agata jest w ostatniej klasie liceum. Po maturze chce zacząć szkołę policealną związaną z ezoteryką. Skończyła ją jej starsza koleżanka, która opowiada jej o magii i sztukach tajemnych. Agata jest jednak nie do końca pewna, czy to miejsce dla niej. Mirella postanawia przedstawić jej swojego przyjaciela i wykładowcę, Piotra. Mężczyzna jednak szybko ucieka ze spotkania. Opowiada swojemu przyjacielowi o tym, że nim poznał Agatę śnił mu się kilka razy. Agata jest zdziwiona zachowaniem Piotra, lecz gdy spotyka go następnym razem mężczyzna zachowuje się już normalnie. Niespodziewanie brat Agaty znika, a policja oznajmia, że ukradł dokumenty rządowe. Piotr postanawia pomóc Agacie przy pomocy ezoteryki. Zakochuje się jednak w dziewczynie i lądują w łóżku. W wyniku nieporozumienia kłócą się, lecz na koniec wszystko się wyjaśnia i zostają parą. Jest tylko jeden problem – Piotr jest starszy od Agaty o ponad 20 lat. Brat dziewczyny postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, wraca do Polski i opowiada Agacie o swoich problemach. Nie akceptuje jej związku, ale cieszy się, że Piotr mu pomaga.

Mała liczba postaci w książce jest moim zdaniem dobrym pomysłem. Są one opisane dość schematycznie – wygląd i podstawowe cechy charakteru. Dopiero w ciągu czytania odkrywamy ich prawdziwą naturę, a z nią też ich charaktery.

Agata jest młoda i porywcza. Kłóci się z rodzicami i ma bardzo silne relacje z bratem. Fascynuje ją starszy partner, przy nim odkrywa jak to jest być kobietą. Rozwija się ich uczucie, ale też ezoteryczne zdolności dziewczyny. Dojrzewa, odkrywa swoją seksualność i inaczej patrzy na otaczający ją świat.

Piotr jest dość nieokreślonym mężczyzną. Na początku wydaje się być silnym, niezależnym i zdającym sobie sprawę ze swoich zdolności bohaterem. Potem, gdy poznaje Agatę rozkleja się często, obraża i dziecinnieje.

Nie bardzo mogłam zrozumieć łączącą ich miłość – zakochali się dość niespodziewanie, szybko i bez poznawania siebie nawzajem. Na początku była namiętność, dopiero potem uczucie.

Jeśli chodzi o fabułę to do niej też mam pewne zastrzeżenia. Wątek kryminalny jest bez zarzutu, chociaż nieco mi go było mało. Książkę zdominowała miłość. Niestety bardzo nie podobało mi się operowanie czasem w powieści. Podczas dwóch stron rozmowy mijało czasem dziesięć minut, a czasem dwie godziny. Przy tym nie było nigdzie informacji typu „podczas tej rozmowy wiele razy zapadało milczenie” – to by wyjaśniło skąd takie luki czasowe. O upływie czasu informowały dialogi. A właśnie, dialogi – moim zdaniem zbyt naiwne, banalne, bez głębszego sensu. Było kilka wypowiedzi-perełek, głównie dotyczących ezoteryki. Można je uznać za rady, jak spojrzeć na świat. Poza tym nic specjalnego. Wymieniane między bohaterami zdania w ogóle nie były interesujące, a czasem wręcz wiały nudą. Wewnętrzne przeżycia też nie były zbyt mocno opisane, dlatego nie uratowały mojego odczucia.

No i język – mocno potoczny, naszpikowany zdrobnieniami typu „kaska”, „herbatka”, „kawka”. No i potocyzmy np. „laska” jako określenie kobiety. Na szczęści głównie w dialogach można je było znaleźć.

Podczas czytania zwróciłam tez uwagę na błędy, głównie w interpunkcji. Przecinki były sporadyczne, czasem zdarzały się spacje przed kropką, a kilka razy dialog i narracja łączyły się, nie oddzielając żadnym znakiem, jakby były jedną treścią.

Wielkim plusem jest za to wątek ezoteryczny. Moim zdaniem to ciekawe i innowacyjne połączenie. Nie jest to książka o czarodziejach, chociaż wróżki też są. Jest to powieść o ludziach, których fascynuje Tarot, astrologia, poprzednie wcielenia. 

Moim zdaniem książka ma potencjał, ale wymaga dopracowania. Czasem brakowało mi pewnych szczegółów, by fabuła trzymała się razem, czasem denerwowało mnie zachowanie głównych bohaterów. Ciekawa jestem kolejnych części serii – mam nadzieję, że w nich będzie nieco lepiej dopracowane wszystko to, co teraz mnie denerwowało.

Komu polecam? Czytelnikom mniej wymagającym niż ja. To książka, która spodoba się tym, co lubią ezoterykę, a także liczą na powieść o miłości. To na pewno mocny punkt tej książki, chociaż samo jej przedstawienie mi osobiście nie odpowiada. Jeśli szukacie czegoś lekkiego, bez zobowiązań, to właśnie książka dla was.

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości portalu Sztukater: