Z papieru na ekran

Najpierw mnie pocałuj

Leila po śmierci matki szuka sobie zajęcia. Trafia na serwis internetowy, na którym porusza się tematy związane z moralnością, filozofią, stawia się niebanalne pytania na temat życia. Tu poznaje założyciela serwisu, który proponuje jej nietypową pracę. Dziewczyna ma udawać Tess – kobietę, która pragnie odebrać sobie życie. Nim to się stanie, Leila musi zebrać o niej jak najwięcej informacji, by móc podszywać się pod nią w sieci. Czy ten plan ma szansę powodzenia?

Najpierw mnie pocałuj zdecydowanie bardziej podoba mi się w wersji książkowej niż serialowej. Dla mnie to dwie zupełnie inne dzieła, jakby dwie różne historie. Chyba jednak lepiej pokazano tę w powieści, jest bardziej skupiona na postaci Leili i jej myślach, co wypada na plus.

Zabójcze maszyny

Tom jest czeladnikiem Cechu Historyków Londynu. Pierwszy raz od dawna miasto wyrusza w pościg za innym miastem, by je pożreć i wykorzystać jego surowce. Po schwytaniu zdobyczy Tom zostaje wysłany do Trzewi, gdzie ma sprawdzić, czy nie znajdzie się żaden obiekt pożądany przez muzeum. Tu spotyka samego Wielkiego Mistrza Cechu Historyków i jego piękną córkę. Są tu też ludzie ze schwytanego miasteczka, a wśród nich Hester, która pragnie zabić głównego historyka, Valentine’a.

Książka podobała mi się zdecydowanie bardziej, lepiej wyjaśniała pewne detale historii. Film jest bardzo widowiskowy, dużo w nim akcji i zaskoczeń. Postarano się o piękne scenerie, co cieszy oko. Dobór aktorów nieco zawiódł, bo Tom jest jednak bardzo drętwy, a Hester mało ma w sobie ognia, raczej dużo w niej nerwów. Może gdybym nie znała książki, bardziej by mi się podobało.

World War Z

Książka ma formę raportu, wywiadów, materiału zebranego po apokalipsie. Film to sensacja, akcja. W tej formie trudno porównać obie te rzeczy, każda jest inna, ma inny charakter. Chyba jednak film podobał mi się bardziej. Wiele więcej się w nim działo, był ciekawy i wciągający, nie tak surowy i suchy jak książka.