"Fronda"

Tytuł: Fronda

Redaktor naczelny: Mateusz Matyszkowicz

Liczba stron: 296

Czasopismo „Fronda” założono w 1994 roku. Pierwszy numer ukazał się właśnie w tym roku. Od razu sprzedał się w błyskawicznym tempie. Na dodatek wywołał poruszenie – był głośno komentowany i recenzowany. Od tego czasu pojawia się na rynku wydawniczym jako kwartalnik.

W najnowszym numerze, już 70, znajdziemy ponad 30 artykułów. Wśród nich są wywiady z Maciejem Chłopkiem i Jackiem Dukajem. Także Marek Jurek dał się przepytać. Ze szczególnym zainteresowaniem przeczytałam wywiad z ks. Stanisławem Opockim, krajowym duszpasterzem Romów. Drugim tekstem, na który zwróciłam uwagę były „Lata 90” Krzysztofa Wołodźko. Na podstawie własnej młodości opisuje on czasy sprzed ponad dwudziestu lat. 

Oczywiście, tematu numeru krzyczące do czytelnika z okładki, nie mogły zostać przeze mnie pominięte. Na pierwszy ogień poszedł tekst Pawła Rojka „Misto-dziewica”. Przedstawienie tematu z punktu widzenia kultury ale też religii przypadło mi do gustu. 

Pierwszy raz miałam do czynienia z „Frondą”. Także pierwszy raz recenzuję gazetę. Nie chcę opowiadać, o czym były artykuły, bo to zepsuje wam zabawę. Część przypadła mi do gustu, inne w ogóle nie były w moim stylu. Jednak ogólnie jest to interesujące czasopismo. Zbiór różnych artykułów sprawia, że nie nudzimy się, czytając. 

Dobór tematów jest dość ciekawy. Są wywiady, felietony, wiersz, artykuły podchodzące pod naukowe. Pojawia się też sztuka. Ogólnie – wszystkiego po trochu. A! Jest jeszcze konkurs.

Muszę napisać kilka słów o wykonaniu czasopisma, gdyż jest niezwykłe. Poza zwykłymi, białymi kartkami, znajdziemy też strony różowe albo szare. Każdy tekst ma swój indywidualny charakter wyrażany nie tylko przez język i temat, ale też przez szatę graficzną. Niektóre treści oznaczono specjalnymi kolorami, by podkreślić ważne rzeczy. Inne wyrzucono w ramki obok tekstu. Do tego masa rysunków – nieco wynaturzonych, ale jak bardzo pasujących do całości.

Okładka przyciąga wzrok. Jest nietypowa i bardzo ciekawa. Zielone napisy sprawiają, że czytelnik od razu odczytuje, z czym będzie miał do czynienia. 

Jedyną rzeczą, która mi nie pasowała to fakt, że teksty w kolumnach falują na końcu – nie są wyjustowane, są zostawione tak, jak w edytorze tekstu, stąd nierówne brzegi. Jest to szczegół, który jednak wpadł mi w oko i postanowiłam o nim napisać.

Czasopismo ma również stronę internetową, na której znajdziemy zajawki artykułów i dowiemy się nieco o autorach.

Ogólnie trzeba przyznać, że czasopismo jest dość ciekawe. Przekrój przez różne tematy sprawia, że możemy przeczytać wiele interesujących artykułów. Sądzę, że wielu osobom może przypaść do gustu to czasopismo.

Czasopismo otrzymałam dzięki uprzejmości Pisma Fronda.