Nierozdzielne, Joanna Pypłacz

Autor: Joanna Pypłacz

Tytuł: Nierozdzielne

Wydawnictwo: Videograf

Liczba stron: 336

Sybilla i Sabina od zawsze były ze sobą blisko. Jako bliźniaczki stworzyły sobie nawet własny język. Sybilla była tą otwartą, towarzyską, Sabina była cicha i zamknięta w sobie, nie odzywała się. Pewnego dnia wszystko się zmieniło. Sabina zaczęła odkrywać, że może się uniezależnić od siostry, zaczęła spotykać się z mężczyzną, odkrywać siebie. Sybilla czuła się zagubiona, widziała, że utraciła przewagę nad siostrą, coraz bardziej zaczęła też pogrążać się w świecie tajemniczych zjawisk. Czy to oznaka choroby psychicznej? Czy Sabina się otworzy i zacznie mówić w normalnym języku? Jak siostry dogadają się – i czy w ogóle to nastąpi – po zmianach, jakie w nich zachodzą?

Nierozdzielne to powieść Joanny Pypłacz, w której głównymi bohaterkami są bliźniaczki – Sabina i Sybilla. Dziewczyny są identyczne z wyglądu, ale zupełnie różne z charakteru. Sybilla jest otwarta, namiętna, rozmowna. Jej charakter tłamsi siostrę, która jest zamknięta w sobie, mówi jedynie w języku wymyślonym w dzieciństwie. Dziewczyny są ze sobą blisko, ale ta bliskość je niszczy.

Powieść skupia się na pokazaniu dwóch różnych kobiet. Młode dziewczyny mają odmienne charaktery, są ze sobą związane i mają na siebie ogromny wpływ. To nie jest dobre, bo jedna czuje się dowartościowana, druga natomiast stłamszona. Jednak łączy je tajemnica – w dzieciństwie przeżyły coś, co sprawiło, że zmieniły się na zawsze. Czytelnik obserwuje ich życie – widzimy, że dziewczyny umawiają się z mężczyznami, co robią w domu, jak się traktują, lepiej poznajemy ich charaktery. Powoli ujawnia się też tajemnica sióstr, która podkręca atmosferę powieści. 

Jednak temat tajemnicy i życie sióstr to niejedyne, co otrzymujemy w powieści. Są też wątki poboczne na przykład dotyczące miłości. Są oczywiście związane z bohaterkami, jednak pokazano też drugą stronę medalu, czyli to, co czują i robią mężczyźni, z którymi spotykają się siostry. To dobrze, bo dzięki temu postacie nie są płaskie, dostają własne charaktery i motywacje.

Mocną stroną powieści jest umieszczenie akcji w początkach XX wieku. Autorka nieźle poradziła sobie z oddaniem czasów, w których dzieje się akcja. Nie udziwnia, stara się pokazać realia, ale nie komplikuje sprawy. To dobrze, bo nie czujemy zagubienia w rzeczywistości, którą stworzyła pisarka.

Drugim plusem jest atmosfera. Nieco niepokojąca, oplatająca czytelnika mackami, trzymająca w napięciu do ostatnich stron. Nie ma co prawda nagłych zwrotów akcji, ale są sceny, które zaskakują. Autorka potrafi zainteresować, dobrze radzi sobie z kreacją bohaterów i tworzeniem spójnej, ciekawej historii. Pojawiają się elementy paranormalne, trudne do wyjaśnienia, tajemnicze. To dodatkowo wpływa na atmosferę. Powieść rozpoczyna się niczym obyczaj, a potem wplatane są w nią wątki z pogranicza fantastyczne. Są zjawy, dziwne wizje, które niepokoją czytelnika. 

Trzeba przyznać, że powieść jest oryginalna. Nie spotkałam się z podobną historią nigdy wcześniej. Od pierwszych stron wciągnęłam się w lekturę, a w połowie zostałam zaskoczona i już do końca nie mogłam się oderwać. Przyznaję, że nie spodziewałam się tak klimatycznej książki. Autorka świetnie radzi sobie z prowadzeniem fabuły, nie nudzi, nie wydłuża na siłę scen. To naprawdę ciekawa książka, którą polecam, jeśli lubicie poczuć dreszczyk emocji spowodowany niecodziennymi sytuacjami.

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości wydawnictwa  Videograf: