"Mango, nie mów nikomu" Wendy Mass

Autor: Wendy Mass

Tytuł: Mango, nie mów nikomu

Tytuł oryginalny: A Mango-Shaped Space

Wydawnictwo: Feeria Young

Liczba stron: 264

Mia ma 13 lat i nie jest zwykłą dziewczynką. Widzi kolory dźwięków, liter i cyfr, dlatego trudno jej się uczyć matematyki. Dziewczynka uznaje, że jest dziwadłem, w czym utwierdziły ją dzieci na początku edukacji. Na szczęście Mia trafia do nowej klasy, w której nikt nie zna jej tajemnicy, nawet jej najlepsza przyjaciółka. Nastolatka przypadkiem odkrywa, że nie tylko ona ma dziwne zdolności – spotkany w sklepie chłopczyk opowiada jej o kolorach jej imienia i Mia zaczyna się zastanawiać, czy to był tylko żart, czy może ktoś poza nią musi się męczyć z kolorowymi urojeniami.

Mango, nie mów nikomu Wendy Mass to książka dla młodzieży, w której główną bohaterka i narratorką jest nastoletnia Mia. To dziewczyna wrażliwa, zdolna, ale też nieco skryta. Nie chce przed nikim ujawnić swojej kolorowej przypadłości, ponieważ boi się, że zostanie wyśmiana. Strach przed niezrozumieniem paraliżuje ją.

Mia ma przyjaciółkę, z którą do tej pory dzieliła się wszystkim. Po śmierci dziadka dziewczynka przywiązała się też do kota, którego znalazła po jego pogrzebie. Według niej Mango ma oczy zmarłego seniora. Kot jest schorowany, Mia musi o niego dbać, a to duża odpowiedzialność dla tak młodej osoby. Jak sobie poradzi z leczeniem Mango?

Tematów w powieści jest kilka. Jednym z mocniej zasygnalizowanych jest poszukiwanie prawdy o sobie i odkrywanie, kim właściwie się jest. Mia chce znaleźć informacje o swojej dziwnej przypadłości, dlatego musi podzielić się swoim sekretem z innymi, a nie jest to łatwe ze względu na ich reakcje. Drugim ciekawym wątkiem jest zaufanie. Mia nie chce z nikim podzielić się swoją tajemnicą, bo się boi. Zaufanie jest tu przerabiane w różnych kontaktach – rodzice ufają, że ich córka dobrze postępuje, ona ufa poznanym ludziom... Nawet Mango w jakiś sposób musi jej ufać – to od Mii zależy jego zdrowie.

Sam motyw Mango jest moim zdaniem słabo wykorzystany w powieści. Owszem, pokazano przyjaźń człowieka i zwierzęcia, pewne porozumienie, które ich łączy. Można powiedzieć, że relacje Mii i Mango przenoszone były przez nią na grunt ludzki. Czegoś mi jednak zabrakło w tym wątku, ale trudno powiedzieć czego dokładnie. Po tytule spodziewałam się chyba większego nacisku położonego na relacje Mii i Mango. Wątek przyjaźni ludzko-zwierzęcej jest tu dobrze pokazany, ale nadal pozostaje dla mnie nieco na uboczu.

Mia mnie czasem drażniła. Owszem, autorka dobrze uchwyciła moment zmiany, jaki dokonał się w dziewczynce, gdy ta zaczęła rozumieć, kim jest, co ją dręczy, zaczęła dorastać, jednak bohaterka w pewnym momencie wydawała mi się nieodpowiedzialna i bardzo zapatrzona w siebie. To dobrze, że postać wywołała u mnie jakieś emocje, od tego przecież jest. Podoba mi się też, że wypadła przy tym bardzo normalnie, uniwersalnie, nie była tylko sztucznie wykreowaną bohaterką. 

Mango, nie mów nikomu to lektura dla młodszych czytelników. Momentami wzruszająca, zaskakująca, ale też dająca do myślenia. Pokazuje, że nawet bardzo młodzi ludzie mogą zmagać się z poważnymi problemami, z którymi nie zawsze sobie radzą. Jeśli szukacie książki dla młodszego rodzeństwa lub dzieci, to polecam tę – to mądra opowieść, która rozgrzewa serca, ale też przynosi posmak goryczy. A przy okazji, jaka barwna...

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości księgarni PanTomasz.pl: