"Córka zjadaczki grzechów" Melinda Salisbury

Autor: Melinda Salisbury

Tytuł: Córka zjadaczki grzechów

Tytuł oryginalny: The Sin Eater’s Daughter

Wydawnictwo: Zielona Sowa

Liczba stron: 370

Melinda Salisbury debiutowała powieścią Córka zjadaczki grzechów, którą w Polsce wydała Zielona Sowa w 2015 roku. To pierwsza część trylogii.

Twylla jest szesnastolatką. Nie jest jednak zwykłą dziewczyną – jest Daunen Wcieloną. Co miesiąc przyjmuje truciznę, którą potem za pomocą dotyku przekazuje więźniom skazanym na śmierć za zdradę królestwa. Z tą rolą wiąże się też kilka innych praw – Twylla oddalona jest od domu i rodziny, ma wyjść za księcia i zostać królową, ma na sumieniu ludzkie życie i nie może nikogo dotknąć, bo inaczej trucizna wniknie w ciała innych. Dwór nie jest miejscem bezpiecznym – królowa jest silna i nieprzewidywalna, groźna i mściwa. Gdy Twyllę opuszcza jej strażnik, który zaczyna poważnie chorować, a na jego miejsce przychodzi całkiem nowy, dziewczyna nie czuje się pewnie. Na dodatek na dwór powraca narzeczony Twylli, który chce ją bliżej poznać. Dziewczyna nie wie, co robić, nie czuje się komfortowo, boi się królowej, nie wie, komu może ufać i ciągle ma wyrzuty sumienia, że to ona odebrała życie więźniom... Jednak okazuje się, że nie wszystko jest takie, jak myśli główna bohaterka.

Twylla jest narratorką w powieści. Wszystko poznajemy tak, jak ona to widzi – jest bardzo subiektywna, często zatraca się we wspomnieniach, co daje nam nie tylko obraz jej dawnego życia, lecz także tego, jak działa królestwo. 

Jako bohaterka bywa niepewna, złośliwa, uparta i dumna, zagubiona i dociekliwa. Często igra z niebezpieczeństwem, robi głupoty, zdarza jej się grać i kłamać. Jest jednak bardzo ciekawą postacią, nie jest zła – to sympatyczna dziewczyna, której czytelnik żałuje, bo wiemy, że znalazła się w kiepskiej sytuacji, a jej życie jest ciężkie. Jak na szesnastolatkę ma wiele na głowie – musi radzić sobie nie tylko z myślą, że zabija ludzi, lecz także uważać na to, co robi, bo królowa ciągle ma ją na uwadze. 

Świat przedstawiony w powieści jest niesamowity. Mamy tu całkiem nowe rzeczy – przenosimy się na królewski dwór, niby ze średniowiecza, gdzie nie brakuje magii i tradycji. Nowe postacie, których w kulturze i literaturze nie znajdziemy, jak Zjadaczka Grzechów czy Daunen Wcielona, są zachwycające. Obrzęd Zjadania Grzechów to świetny dodatek do historii. Poza tym nie brakuje legend, mitów i tradycji, które ciągle są wplatane w historię. Autorka postarała się o bogate, ale nieprzytłaczające tło – królestwo i dwa inne, które upadły, zupełnie różne społeczeństwa w nich zamieszkujące... Naprawdę ciekawie się to czyta.

Problemy z powieścią mam dwa – nie od razu mogłam wciągnąć się w fabułę. Brakowało mi akapitu wyjaśniającego świat przedstawiony. Odkrywa się go stopniowo, bardzo powoli i nie ma się pewności, gdzie się obecnie znajdujemy. Drugi problem to sam tekst. Znalazłam kilka literówek, brakowało mi przecinków, jedno zdanie było tak źle skonstruowane, że zatrzymałam się na nim i nie mogłam ruszyć. Skończyłabym lekturę w kilka godzin, gdyby nie to, że właśnie tak wyglądała. To mocno spowalniało moje czytanie, bo ciągle wzrok uciekał mi w miejsca, gdzie coś było nie tak.

Ogólnie jednak to bardzo dobra powieść młodzieżowa. Świat przedstawiony przypadł mi do gustu, główna bohaterka również. Poza tym mamy tu wszystko, co powinno znaleźć się w książce młodzieżowej – niebezpieczeństwo, walkę o wolność z silniejszym wrogiem, trójkąt miłosny... Połączenie młodzieżówki i fantastyki bardzo przypadło mi do gustu.

Polecam tym, którzy szukają ciekawej powieści dla młodzieży z nowym tłem akcji. Czyta się szybko, a jeśli przymknięcie oko na drobne niedociągnięcia będziecie się bardzo dobrze bawić. Ja nie mogę się już doczekać kolejnej części!

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości Księgarni BookMaster: