Ze stron wyrwane cz. 4

Kolejna odsłona cyklu, który chyba na stałe zagości na moim blogu.
Przy okazji - za czytanie i pisanie zabieram się dopiero po 8 września. Mam nadzieję, że wybaczycie mi chwilowy zastój.

Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.
Nomen Omen, M. Kisiel, Uroboros.

"Rodzimy się, umierając" - powiedział ktoś. "Liczy się tylko, jak spędzimy tę chwilę, która została nam dana".
Nexus, Ramez Naam, Drageus Publishing House.

Uczucie, dla którego nie znajduję wysłowień, owładnęło mym duchem - uczucie, które się wzbrania analizie, które nie ma swych określeń w słownikach przeszłości, a którego i przyszłość nawet - obawiam się, że nie zdoła odcyfrować.
Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze, E.A. Poe, Vesper.

To zadziwiające, że człowiek do wszystkiego potrafi przywyknąć, nawet do braku miłości.
Tatuaż z lilią, E. Seno, Feeria.

Czasem chwila ciszy potrafi powiedzieć o człowieku więcej niż tysiąc bezsensownych słów.
Ibidem.

Co decyduje o kształcie czyjegoś życia? Szereg przypadkowych zdarzeń, nad którymi nie ma się władzy, czy raczej kosmiczna siła ciążenia, która automatycznie cięgnie człowieka tam, gdzie musi?
Syn, Jo Nesbo, Grupa Wydawnicza Publicat.

Zło jest jak komórki rakowe, które się mnożą i roznoszą, zarażają te zdrowe, zadają im ukąszenie wampira i rekrutują je do udziału w dziele zniszczenia. Nikt raz ukąszony nie może już ujść wolno. Nikt.
Ibidem.

-A skąd...skąd człowiek wie, że ktoś go kocha?
- Po prostu wie. To suma wszystkich tych drobiazgów, które trudno nazwać. Miłość otacza człowieka jak kąpiel parowa, nie widzi się pojedynczych kropelek, ale czuje się gorąco.
Ibidem.

Człowiek zawsze w końcu dociera do punktu, w którym rzeczy nie można dłużej odkładać na później, nie można być słabym przez jeszcze jeden dzień i obiecywać sobie, że jutro zacznie się inne życie.
Ibidem.

Jesteśmy ludzcy, kiedy grzeszymy. Ale stajemy się boscy, kiedy wybaczamy.
Ibidem.