"Shaking off Sorcery" Ewa „Red” Baran i Aleksandra „Anabel” Popowicz

Autorki: Ewa „Red” Baran i Aleksandra „Anabel” Popowicz

Tytuł: Shaking Off Sorcery

Webkomiks założony na: Comicfury

Liczba stron: 10 stron prologu

55 stron rozdziału I

+ 5 stron dodatkowych (świątecznych/specjalnych)

Do przeczytania na: http://shakingoffsorcery-pl.the-comic.org/

Ewa Baran i Aleksandra Popowicz to autorki komiksu Shaking Off Sorcery. Ukryte pod pseudonimami Red i Anabel publikują swoją historię od 20 października 2013 roku.

Tygon uczy się magii. Jego życie jest nudne i zwyczajne – lekcje w szkole, powrót do domu, drażniąca siostra, wiecznie łaszący się smok. Chłopak ma tylko jedną pasję – alchemię. Gdy pewnego dnia Tygon wybiera się do szkoły, myśl o ulubionych zajęciach podtrzymuje go na duchu. Niestety, okazuje się, że alchemia jest odwołana. Młodzieniec przypadkiem słyszy, jak nauczyciele rozmawiają o wykładającym ją nauczycielu. Inni wykładowcy twierdzą, że zaatakował go wampir. Jednak Tygon nie może dalej słuchać, czekają go kolejne zajęcia. Niezbyt dobrze radzi sobie z rzeczami, które dla innych uczniów są jak bułka z masłem. Na szczęście zostaje odesłany wraz z kolegą do pielęgniarki. Po drodze zauważa coś dziwnego – jakiś cień w szybie, który nęka go również w domu. Chłopak ma jeszcze inne zmartwienie – zbliża się święto połówek i wszyscy chcą być tego wieczoru z bliskimi im osobami...

Historia opowiedziana jest płynnie. Bywa zabawna, ale też smutna i straszna. To dobrze przemyślana i zbalansowana opowieść, którą autorki snują wolno, budując napięcie. Pojawiają się w niej nie tylko dialogi, ale też narracja i myśli głównego bohatera. Wszystko wydzielono w taki sposób, że po pierwszych stronach z łatwością można się domyślić, kto co mówi.

Tygon to sympatyczny bohater. Jest typowym nieudacznikiem, ale jest uroczy w swojej nieporadności. To bohater, który marzy o świecie bez magii. Powiedziałabym, że to przeciętny nastolatek. Ma średnie wyniki w nauce, nie ma sympatii, a jego przyjaciel-smok jest też jego utrapieniem. To zabawny chłopak, który szybko zyskuje sympatię czytelnika.

W historii znajdziemy kilka wątków. Na plan pierwszy wysuwa się Tygon z typowymi problemami dorastającego człowieka – nauką, złośliwą siostrą... Są też momenty, które nie dotyczą bezpośrednio chłopaka. Śledzimy nauczycieli, poznajemy wampira, dostajemy informacje o życiu uczuciowym zwierzaków Tygona. 

Wielkim plusem opowieści jest to, że autorki stworzyły swój własny świat. Nie wzorowały się na nikim, starały się nie tylko o własną historię, ale też własny świat przedstawiony. Mnogość postaci, które zaprezentowały, wymyślne zwierzęta i nazwy własne sprawiają, że opowieść jest oryginalna i wciągająca.

Mam też jeden zarzut. Niektóre historie były opowiedziane tak, jakby nie miały końca. Odniosłam wrażenie, że niektóre sceny są urwane i nagle przechodzimy do czegoś zupełnie innego. Zdarzyło mi się chyba ze dwa razy. Nie wpłynęło to na całość, ale trochę zaburzyło mój odbiór. Być może gdy czyta się komiks w odcinkach nie jest to takie widoczne.

Nie znam się na rysunkach. Mogę powiedzieć tylko to, co sądzę na ich temat. Kolory są obłędne. To pierwsze kojarzy mi się z tym komiksem. Po drugie przemyślane postacie, każda z indywidualnymi cechami. Masa ciekawych zwierząt, które narysowano realistycznie. Detale, które powalają. I wszystko to zrobione tak, że czytelnik ma wrażenie, że widzi ruch, który chciały oddać autorki.

Muszę przyznać, że jestem trochę rozczarowana. Miałam okazję przeczytać pierwszy rozdział w całości za jednym podejściem. Nie mogę sobie wyobrazić, że inni czytelnicy śledzą komiks z tygodnia na tydzień. Historia jest ciekawa, ale publikowana tylko raz w tygodniu – co sobotę.  To jej największy minus.

Generalnie komiks bardzo mi się podobał. Podziwiam talent i wyobraźnię autorek. Ciekawa jestem ich pomysłów w dalszej części komiksu. Przerwały w takim momencie, że czekam w napięciu na ciąg dalszy.

Polecam tym, którzy chcą poczytać coś oryginalnego i niebanalnego. Komiks ucieszy nie tylko fanów interesujących historii ale też niezłych rysunków. Myślę, że warto znaleźć czas w weekend, by przeczytać nowy odcinek. Zachęcam.