Cuda w morzu, Gabby Dawnay

 

Autor: Gabby Dawnay
Tytuł: Cuda w morzu
Seria: Opowieści 5 minut przed snem
Wydawnictwo: HarperKids
Liczba stron: 96

Czym jest ukwiał? Gdzie ikry składają węgorze? Po co ośmiornicy atrament? Takie pytania zadają dzieci, a rodzice szukają odpowiedzi. Polecam książkę Cuda w morzu, autorstwa Gabby Dawnay, która opowiada w prosty sposób o tym, co skrywa się pod taflą wody.

Książka ma dziewięć rozdziałów, które opisują różne morskie istoty. Tekst jest wierszowany, prosty, wpadający w ucho. Rytm pozwala na łatwiejsze czytanie. Na końcu każdego rozdziału podano podsumowanie w niewierszowanej formie, które krótko omawia temat z wcześniejszych stron. To ciekawe przypomnienie zdobytej wiedzy.

Książka jest skierowana do młodego czytelnika. Według informacji wydawnictwa odbiorcą są przedszkolaki. Dlatego też tekst nie jest skomplikowany, ale też zadbano, by nie był infantylny. Pojawiają się terminy z biologii, z którymi dziecko może się oswoić.

Gabby Dawnay ma ciekawy styl. Miałam okazję czytać już jej Cuda w lesie i Cuda w ciele. Lekki, melodyjny tekst to urocza i zabawna opowieść, którą czyta się z zachwycającą swobodą. Temat, który porusza, jest ważny i interesujący, ale podany w tej formie nie nudzi.

Ważną rolę odgrywają tu ilustracje. Odpowiada za nie Mona K. Obrazki są bajkowe, ale zwierzęta przypominają to, co możemy zobaczyć na żywo - może z wyjątkiem mimiki i twarzy. Kolory są piękne, barw jest naprawdę wiele. Całość utrzymana jest w morskim klimacie, który zachwyca.

Cuda w morzu wyszły w serii Opowieści 5 minut przed snem. Uważam jednak, że można spędzić z tym tomem cały dzień i się nie nudzić. Zachwycił mnie styl opowieści i lekkość, z jaką się ją czyta. Dopełnieniem są zachwycające ilustracje.

Ta książka sprawdzi się jako prezent dla przedszkolaków. Dobrze się ją czyta, ale też pięknie wygląda w dziecięcej biblioteczce. Polecam zakup i wspólne czytanie.

Za książkę dziękuję wydawnictwu HarperKids.  

 

 

Więcej informacji o książkach wydawnictwa znajdziecie tu.

Latarnik, Camilla Lackberg

 
Autor: Camilla Lackberg
Tytuł: Latarnik
Seria: Saga o Fjallbace
Wydawnictwo: Czarna Owca
Czas trwania: 13 godz. 55 min

Mats Sverin zostaje znaleziony martwy we własnym mieszkaniu. Śledztwo prowadzone przez inspektora Patrika Hedströma odkrywa, że Sverin skrywał tajemnice z przeszłości. Policja szybko wiąże jego ostatnie dni z tajemniczą wyspą Gråskär. Miejsce to od pokoleń owiane jest złą sławą i nazywane przez mieszkańców Wyspą Duchów. Wraz z rozwojem dochodzenia wychodzą na jaw dramaty sprzed lat, rodzinne sekrety i emocjonalne pęknięcia. Wątki osobiste splatają się z zagadką kryminalną, tworząc mroczną i poruszającą opowieść.

Latarnik to kolejna odsłona popularnej sagi kryminalnej Camilli Läckberg, osadzonej w malowniczym, ale mrocznym Fjällbace. To już siódmy tom sagi. Tym razem autorka znowu udowadnia, że potrafi świetnie łączyć wątki kryminalne z pogłębionym obrazem życia codziennego małej społeczności.

Autorka porusza wiele aktualnych i trudnych tematów: przemoc domowa, samotność, wykluczenie społeczne, tajemnice rodzinne i wpływ dzieciństwa na dorosłe życie. Szczególnym atutem Latarnika jest umiejętność przeplatania narracji kryminalnej z obyczajową – nie ma tu prostego podziału na dobrych i złych, każdy bohater nosi w sobie cień, każda rodzina ma swoje sekrety.

Läckberg słynie z doskonałego portretowania ludzi – zarówno głównych bohaterów, jak i postaci drugoplanowych. Potrafi z ogromną wrażliwością i psychologiczną przenikliwością ukazać ich słabości, motywacje i dylematy. Dzięki temu fabuła nabiera głębi, a słuchacz może naprawdę przejąć się losem nawet postaci epizodycznych.

Ogromnym atutem audiobooka jest interpretacja Marcina Perchucia, który czyta także poprzednie tomy serii. Jego głos idealnie oddaje atmosferę powieści – zimną, nastrojową, pełną napięcia. Umiejętnie różnicuje głosy bohaterów, zachowując równowagę między dramatyzmem a spokojem narracji. Perchuć sprawia, że słuchanie powieści Lackberg staje się prawdziwą przyjemnością i nie pozwala się oderwać.

Latarnik to jeden z tomów wieloczęściowej serii Saga o Fjällbace, w której Camilla Läckberg od lat buduje fascynujący świat pełen zagadek, emocji i skandynawskiego chłodu. Każda książka to osobna zagadka kryminalna, ale jednocześnie kolejne elementy układanki w życiu bohaterów, których losy splatają się w sposób naturalny i autentyczny. Läckberg mistrzowsko rozwija zarówno wątki osobiste, jak i policyjne, dzięki czemu czytelnik (czy słuchacz) angażuje się nie tylko w sprawę morderstwa, ale i w życie postaci.

W Latarniku kolejny raz przekonałam się, że niektóre postacie zaczynam lubić z czasem. Zaczęłam odkrywać inne strony bohaterów, co przypadło mi do gustu. Nie zabrakło też wątków pobocznych, które nie łączą się bezpośrednio z głównym motywem, ale dopełniają historię i nadają jej głębi.

To bardzo dobra saga, która z tomu na tom wciąga mnie coraz bardziej. Mimo że nagranie ma blisko 14 godzin, słuchanie mija w zaskakująco szybkim tempie. Jestem przekonana, że fani skandynawskich powieści mają tę serię za sobą. Jednak jeśli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z Eriką i jej mężem, sięgnijcie po sagę. Jest naprawdę warta uwagi.

Audiobooka wysłuchałam dzięki Audiotece.

 

Alemina. Czarodziejki Izydy, Carole Trebor

Autor: Carole Trebor
Tytuł: Czarodziejki Izydy
Seria: Alemina
Wydawnictwo: Egmont
Liczba stron: 48

Wakacje na gorącej wyspie zostają nagle przerwany, gdy przyjaciele Aleminy zaczynają... chorować. Ich ciała się rozpadają i mimo że maskują to śmiechem, nie wiedzą, co się dzieje. Księżniczka postanawia odwiedzić mamę, by dowiedzieć się, jak można im pomóc.

Czarodziejki Izydy to trzeci tom serii komiksowej autorstwa Carole Trebor. Cykl nosi nazwę Alemina. Autorka scenariusz jest historyczną, pisarką i autorką filmów dokumentalnych. Za rysunki w komiksie odpowiada włoski rysownik Gabriele Bagnoli.

Bohaterką komiksów jest zmumifikowana księżniczka o imieniu Alemina. Dziewczyna ma dobre serce, jest pomocna i otwarta na innych. Ukrywa się w świecie ludzi, by jednoczyć Wyjątkowych.

Komiks jest pełen przygód. Na plus wychodzi fakt, że dużo się tu dzieje, ale akcja nie jest rozwleczona. Postacie drugoplanowe, które Alemina poznała w czasie swojej podróży, są nie tylko tłem dla wydarzeń. Mają swoje zadania, charaktery, przyzwyczajenia. Dodają humoru do tej opowieści. 

Plusem jest połączenie współczesności z elementami ze starożytności. Przenosimy się do egipskich ruin, ale też możemy obserwować Aleminę w nowoczesnym muzeum czy na rajskiej plaży. Kontrast jest widoczny gołym okiem, ale sprawia on przyjemne wrażenie. Jest też nieco komiczny, ale w dobrym znaczeniu.

Kreska w serii Alemina jest bardzo charakterystyczna i zdecydowanie przyciąga wzrok. Rysunki są pełne detali, ale jednocześnie lekko stylizowane, co nadaje komiksowi dynamiczny i przyjazny wygląd. Ilustracje Gabriela Bagnoliego doskonale oddają emocje bohaterów, a postacie są wyraziste i łatwe do zapamiętania. Styl rysunków jest dość nowoczesny, z wyraźnymi liniami i żywymi kolorami, które doskonale pasują do przygodowego charakteru historii. Dodatkowo tła są starannie zaprojektowane, często z elementami mitologii i starożytnego Egiptu, co wzbogaca atmosferę komiksu i pozwala lepiej poczuć klimat przedstawianego świata. 

Seria Alemina jest przede wszystkim skierowana do młodszych nastolatków i starszych dzieci w wieku od około 9 do 14 lat. To przygodowa opowieść, która łączy elementy fantasy, historii i współczesności, idealna dla młodych czytelników szukających emocjonującej, pełnej akcji historii z bohaterką, z którą łatwo się utożsamić. Komiks porusza ważne tematy, takie jak przyjaźń, odwaga, lojalność i akceptacja odmienności, a jednocześnie wprowadza młodych odbiorców w świat mitologii i historii w lekki i przystępny sposób. Styl narracji przypomina film animowany lub przygodową grę, co czyni serię bardzo atrakcyjną wizualnie i dynamiczną. Choć kierowana do młodszej grupy wiekowej, może też zainteresować dorosłych czytelników lub rodziców szukających wartościowej lektury dla swoich dzieci.

Komiks jest przepełniony akcją. Bardzo podoba mi się nawiązanie do starożytności. Na plus wychodzi też postać tytułowej bohaterki, która jest sympatyczna, przebojowa i odważna. No i ten humor!

Komiks przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont.

Garguce. Zły sobowtór, Denis-Pierre Filippi

Autor: Denis-Pierre Filippi
Tytuł: Zły sobowtór
Seria: Gargulce
Wydawnictwo: Egmont
Liczba stron: 48

Do pokoju Grześka wpada Chloe i zabiera mu magiczny medalion. Niechcący wypowiada też zaklęcie i robi sobie sobowtóra. Nie może uwierzyć, że jej brat jest czarodziejem, ale ich większym problemem jest to, że druga Chloe wychodzi z domu jak gdyby nigdy nic.

Piąty tom serii komiksowej Gargulce nosi tytuł Zły sobowtór. Autorami serii są scenarzysta Denis-Pierre Filippi i rysownik J. Étienne. Jest to przygodowo-fantastyczna opowieść, w której głównym bohaterem jest chłopiec o imieniu Grzesiek.

Ten tom w dużej mierze skupia się na teraźniejszości, na rzeczywistości, w której żyje chłopak. W końcu przyznaje się przed kimś, że ma moce i niestety musi od razu ratować sytuację, w którą wpakowała go siostra.

Nie zabrakło jednak wizyty w przeszłości. Grzesiek przenosi się tam z siostrą, by szukać pomocy. Chce, by jej sobowtór zniknął i w ten sposób rozwiązał się jego problem.

Trzeba mieć jednak na uwadze, że wydarzenia z tego tomu są kontynuacją wydarzeń z poprzedniej części. Bez znajomości trzech poprzednich zeszytów będziemy się gubić w fabule i jej nie zrozumiemy. Owszem, niektóre elementy są przypomniane krótko w dialogach, ale i tak, moim zdaniem, warto mieć za sobą lekturę poprzedniej części. To pozwoli nam lepiej się bawić i przeżywać przygody wraz z Grześkiem. Plusem jest krótkie podsumowanie serii umieszczone na samym końcu komiksu.

Jeśli chodzi o kreskę, to jest ona przyjemna, widać, że inspirowana współczesnymi animacjami. Postacie mają wyrazisty wygląd – każda postać ma coś, co ją wyróżnia. Na przykład Grzesiek jest bardzo mały. Na tle innych postaci zdecydowanie widać różnicę. To wszystko jest jednak w jakiś sposób wpasowane do tego klimatu i pozwala łatwiej odróżnić postacie ważne dla fabuły od pobocznych. Podoba mi się też kolorystyka tego komiksu i piękne kadry z Paryżem jako tłem wydarzeń.  Ilustracje w serii są kolorowe, dynamiczne i pełne detali, co przyciąga młodszych czytelników. Styl rysunków jest nowoczesny, z wyraźnymi liniami i żywymi kolorami, które doskonale pasują do przygodowego charakteru historii.

Gargulce są skierowane do dzieci w wieku 8–12 lat, choć młodsze i starsze osoby również mogą czerpać przyjemność z lektury. To idealna propozycja dla fanów historii łączących elementy magii, przygody i humoru. Komiksem powinni zainteresować się fani fantastyki i akcji, a także młodzi czytelnicy, którzy szukają przygód swoich rówieśników. To ciekawa historia, a do tego nie można się przy niej nudzić, bo dużo się dzieje.

Komiks przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont.

Czekolada z chili, Joanna Jagiełło

 

Autor: Joanna Jagiełło
Tytuł: Czekolada z chili
Seria: Słodko-gorzka historia
Wydawnictwo: Literatura
Liczba stron: 304

Linka dostaje się do wymarzonej szkoły, ale nie czuje się tam dobrze. Nie chce jednak odpuszczać, więc postanawia, że pójdzie do pracy i opłaci czesne. Łączenie nauki z dorabianiem nie jest łatwe, a możliwości dla młodej dziewczyny nie jest wiele. Na dodatek dziewczyna musi sobie jakoś radzić w domu. 

Czekolada z chili to powieść młodzieżowa autorstwa Joanny Jagiełło. Jest to drugi tom w serii Słodko-gorzka historia, kontynuujący losy Linki, bohaterki znanej z poprzedniej części – Kawa z kardamonem.

Czekolada z chili to druga część historii Linki, bohaterki, która staje przed nowymi wyzwaniami życiowymi. Tym razem dziewczyna próbuje znaleźć pracę, by opłacić czesne w wymarzonej szkole. To historia o dorastaniu, o walce z trudnościami i o szukaniu równowagi między młodzieńczymi marzeniami a dorosłymi obowiązkami. Czy Linka zdoła pogodzić życie uczennicy z problemami, które zdają się przerastać jej wiek?

Książka Joanny Jagiełło nie jest „pikantna” jak chili, ale z pewnością jest słodko-gorzka jak czekolada. Autorka w bardzo przemyślany sposób łączy w niej emocje i problemy, które dotykają współczesnych nastolatków. Pozycja ta działa na odbiorcę, który przejmuje się losem głównej bohaterki, podziwia jej determinację i jednocześnie czuje, że życie Linki nie jest łatwe. Dziewczyna stawia czoła trudnościom, jednak cały czas, gdzieś z tyłu głowy, pojawia się pytanie – gdzie są dorośli? Linka to przecież dziecko, które wciąż powinno cieszyć się młodością, a nie martwić o codzienne problemy dorosłych.

Sięgając po drugi tom, nie spodziewałam się, że tak szybko odnajdę się w tej historii. Autorka świetnie przemyca w treści informacje na temat wydarzeń z pierwszej części, dzięki czemu nie ma poczucia zagubienia czy braku kontekstu. Z drugiej strony, trzeba przyznać, że pewne elementy w książce wydają się nieco „zestarzałe” – są szczegóły, które dziś mogą być niezrozumiałe dla młodszych czytelników. Dla mnie, osoby, która przeżywała młodość w podobnych realiach, jest to jednak sentymentalna podróż w przeszłość. Czasami wspomnienia sprzed lat mogą wzbudzić nostalgię, szczególnie gdy odnosimy je do przeżyć bohaterki.

Warto jednak podkreślić, że autorka poruszyła wątki bardzo uniwersalne. Są one obecne i w naszych czasach - pierwsza miłość, odnajdowanie swojej ścieżki życiowej czy trudne i skomplikowane relacje zarówno z rówieśnikami, jak i bliskimi. Oprócz tego jest podążanie za marzeniami czy próba wejścia w dorosłość.

Jeśli lubicie książki, które angażują emocjonalnie, w których możecie zżyć się z bohaterem, śledzić jego walkę z przeciwnościami losu i doświadczyć razem z nim zmian, to Czekolada z chili będzie dla Was idealnym wyborem. To lektura, która pokazuje, że życie nastolatków to nie tylko zabawa, ale także trudne decyzje, odpowiedzialność i potrzeba dorastania, nawet gdy nie zawsze jest to łatwe.

Powieść przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Literatura.

 

Niesamowity spacer. Drzewo

 

Tytuł: Drzewo
Pełny tytuł: Akademia Mądrego Dziecka. Niesamowity spacer. Drzewo
Wydawnictwo: HarperKids
Liczba stron: 10

Co znajduje się pod drzewem? Jakie zwierzęta bawią się wokół pnia, a kto śpi w dziupli? Zobaczcie sami, przeglądając pozycją z serii Akademia Mądrego Dziecka pod tytułem Drzewo.

Książka wyszła w cyklu Niesamowity spacer. Tym razem trafiamy w okolice dużego drzewa liściastego, co jest okazją do oglądania przyrody w tym wydaniu. Opowieść jest krótka, na każdej stronie znajdziemy tylko dwie-trzy linijki tekstu. 

Najważniejsze są ilustracje. To one ogrywają tu główną rolę. Strony są bogate w szczegóły, jest ich naprawdę dużo. Zwierzątka, owady, rośliny i inne elementy są w różnych kolorach i rozmiarach, co wypada bardzo dobrze. Dodatkowo część rzeczy jest powlekana srebrnym kolorem, który pod światło błyszczy. Ładnie to uzupełnia całość i nadaje nieco baśniowego wyglądu ilustracjom.

Karty są tekturowe, grube i mają zaokrąglone brzegi. Dzięki temu zabawa jest bezpieczna, nie można się skaleczyć czy dźgnąć podczas przeglądania książki. Pozycja skierowana jest do przedszkolaków od trzech lat w górę, a jej wykonanie sprawia, że jest to bezpieczna pozycja dla tej grupy wiekowej.

Mocną stroną jest też fakt, że w książce znajdziemy ruchome elementy, które pozwalają na ćwiczenie zdolności manualnych. Jest to też świetna zabawa, gdy przesuwa się pewne części, a one ukazują nam coś innego. Dzięki temu czas spędzony przy tej pozycji jest wypełniony odkryciami.

Ilustracje i wykonanie oraz fakt, że książka posiada ruchome elementy, sprawiają, że to naprawdę interesująca pozycja dla maluchów. Jest atrakcyjna, ładnie wydana i ciekawa. Warto mieć w swojej biblioteczce.

Za książkę dziękuję wydawnictwu HarperKids.  

 

 

Więcej informacji o książkach wydawnictwa znajdziecie tu.

Piotruś Pan

Tytuł: Piotruś Pan
Seria: Klasyczne baśnie Disneya w komiksie
Wydawnictwo: Egmont
Liczba stron: 64

Państwo Darling wybierają się na przyjęcie. Ich dzieci zostają pod opieką psiej niani. Po powrocie do domu zamierzają dać najstarszej córce własny pokój, by w końcu stała się dorosłą panną. Jednak w nocy sypialnię rodzeństwa odwiedza Piotruś Pan, który zabiera ich ze sobą do Nibylandii i zagubionych chłopców.

Piotruś Pan to znana opowieść, która zyskała sławę dzięki filmowi Disneya z 1953 roku. Autorem powieści o przygodach tego wiecznego dziecka jest J.M. Barrie. Komiksowa adaptacja Piotrusia Pana wyszła w serii Klasyczne baśnie Disneya w komiksie.

W komiksie – jak w animacji – znajdziemy kilka ważnych wątków, które są przesłaniem tej pozycji. Jest lekkomyślność, która prowadzi do kłopotów, jak także nauka, że dorastania nie da się zatrzymać i każdy z nas kiedyś przestanie być dzieckiem. Jest też lekcja, że nawet przygody nie zastąpią ciepła rodzinnego ogniska. Na podstawie Dzwoneczka widać także, jak toksyczna może być zazdrość i zawiść.

Trzeba przyznać, że w komiksy w tej serii świetnie oddają animacje. Przeniesiono najważniejsze sceny, zachowano wygląd postaci, a cała historia jest zbieżna z tym, co możemy oglądać w bajkach Disneya. Podoba mi się też fakt, że piosenki oznaczono w dymkach znaczkiem. Dość dobrze pamiętam muzykę z tego filmu, więc cieszyłam się, że są tu zaznaczone miejsca, gdzie bohaterowie śpiewają.

Największym plusem jest kreska. Kadry są identyczne jak w animacji, postacie nie mają zmienionego wyglądu, czego się obawiałam. To klasyczna kreska Disneya, która została tu doskonale uchwycona. Ogromny plus za detale tła i kolory, które oddają urok tej animacji. Jeszcze coś, na co warto zwrócić uwagę – na początku zeszytu znajdziemy spis osób występujących w komiksie wraz z ilustracjami i krótkim opisem. To na pewno pomoże tym, którzy nie znają tej bajki, w lekturze.

Uwielbiam Disneya, jestem fanką klasycznych animacji i z dużym sentymentem sięgam po komiksowe wydania. Są dopracowane i pomagają w przypomnieniu sobie bajki. Polecam z całego serca.

Komiks przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont.

Smocze proroctwo, Tui T. Sutherland

 
Autor: Tui T. Sutherland
Tytuł: Smocze proroctwo
Seria: Skrzydła Ognia
Wydawnictwo: MAG
Czas trwania: 8 godz. 53 min

Łupek dorastał wraz z czwórką przyjaciół ukryty pod górą. Wychowani w sekrecie przez tajemniczą grupę zwaną Szponami Pokoju mają wypełnić starożytną przepowiednię. Przepowiednię, która głosi, że to właśnie oni – pięcioro młodych smoków – położą kres wojnie niszczącej Pyrrię. Problem w tym, że nikt nie wie, jak mają tego dokonać.

Skrzydła ognia autorstwa Tui T. Sutherland to popularna seria fantasy dla dzieci i młodzieży, której akcja toczy się w świecie zamieszkanym przez smoki. Seria opowiada o przepowiedni, która ma przynieść pokój w rozdartej wojną krainie. Pierwszy tom nosi tytuł Smocze proroctwo.

Głównymi bohaterami tego tomu są młode smoki należące do różnych plemion – Łupek, Tsunami, Gloria, Słonko i Gwiezdny Lotnik. Każdy z nich ma inny charakter, umiejętności i potrzeby. Z tej zbieraniny tworzy się mała rodzina. Nieważne, że są smokami różnych gatunków. Wychowywali się razem, znają swoje mocne i słabe strony, dbają o siebie. Jak każde rodzeństwo czasem się też drażnią i spierają, ale gdy przychodzi do niebezpieczeństwa, mogą na siebie liczyć.

W tej części bohaterowie decydują się uciec z jaskini, w której byli trzymani całe życie, aby odnaleźć swoje rodziny i samodzielnie zdecydować, co zrobić z przepowiednią. Po drodze muszą się zmierzyć z wieloma niebezpieczeństwami, zdradami i trudnymi decyzjami. Poruszono tu tematy lojalności, odkrywania siebie, przeznaczenia i wypełniania roli, którą ktoś narzucił na bohaterów. Jest tu też mowa o przyjaźni, wolnej woli, przynależności i rodzinie – niekoniecznie tej, z którą łączą nas więzy krwi. Oprócz tego ważnym wątkiem jest wojna, która toczy się w krainie smoków. Walka o władzę i możliwość zakończenia tej wojny to tylko jeden z tematów poruszanych w książce.

Smocze proroctwo jest przeznaczona głównie dla dzieci i młodzieży w wieku 9–14 lat, ale wielu starszych czytelników również ją doceni – szczególnie ci, którzy lubią fantastykę i światy ze smokami. Dla kogo jest ta książka? Dla fanów fantasy i przygód – akcja jest dynamiczna, pełna zwrotów i niespodzianek. Dla tych, którzy lubią smoki jako głównych bohaterów – każdy z nich ma własną osobowość, historię i umiejętności. Dla czytelników szukających książek o przyjaźni, lojalności, odwadze i wyborach moralnych – bohaterowie stają przed trudnymi decyzjami.

Lektorem nagrania jest Karol Kunysz. Dobrze oddaje emocje bohaterów i zajmująco czyta historię. Nie da się nudzić przy jego głosie. Ma przyjemną barwę, która nie usypia podczas słuchania. Poza tym potrafił nieco zmienić styl, gdy miał do czynienia z innymi smokami, co mi odpowiadało.

Seria jest ciekawa i wciągająca. Pierwszy tom mnie porwał, śledziłam losy smoków z zainteresowaniem. Nie zabrakło też humoru i wielu cennych wątków. Na pewno skuszę się na kolejne części.

Audiobooka wysłuchałam dzięki Audiotece.

 

Audiofantastyka – polecenia audiobooków z gatunku fantasy

Dla osób, które nie mogą się przekonać do fantastyki, mam kilka propozycji. Jeśli lubicie audiobooki i chcecie spróbować posłuchać czegoś, co ma w sobie nutkę fantasy, spróbujcie tych poleceń. Gwarantuję, że znajdziecie tu i akcję, i romans, a wszystko to okraszone szczyptą magi!

 

Zagłada puka do drzwi

Powieść, w której główną bohaterką jest nieświadoma niczego dziewczyna. Jej matka jest czarownicą potrafiącą zmusić do posłuszeństwa każdego. Wtedy jesteś stracony – nie możesz poruszać się, mówić czy jeść bez zgody czarownicy.

Powieść osadzona w czasach lordów i dam. Ciekawie poprowadzona fabuła, trochę humoru sytuacyjnego i ciekawa główna bohaterka. Do tego zbrodnia i nienawiść. Nie pomijamy oczywiście wielkiego majątku i łowienia bogatych mężów. Czy główna bohaterka znajdzie sposób na uwolnienie się spod jarzma matki? Czy ktoś jej uwierzy w to, że kobieta jest czarownicą?

 

Herbaciany sztorm

Arthie prowadzi herbaciarnię, w której stołują się także wampiry. Gdy otrzymuje informację, że jej lokal ma zostać zamknięty, dziewczyna ma plan. Zamierza dostać się do Athereum, miejsca pilnie strzeżonego, w którym rezydują wampiry. W ten sposób chce zapobiec zamknięciu knajpy, wykraść sekrety i zaszantażować osobę, która źle jej życzy.

Połączenie przygodówki, powieści sensacyjnej i fantastyki, a do tego wampiry. Momentami powieść przypomina twórczość Bardugo, ale skierowana jest do nieco młodszego odbiorcy. Książka ma sporo akcji, co uznaję na plus. Nie jest płaska, dużo się dzieje, a i chemia między bohaterami jest widoczna. Elementy fantastyczne w postaci wampirów są miłym dodatkiem do fabuły, chociaż i bez nich byłoby tu sporo elementów napędzających akcję.

 

Co porusza zmarłych

Aleks Easton otrzymuje wiadomość od swojej przyjaciółki z dzieciństwa, Madeline Usher, z prośbą o odwiedziny. Dom jest w strasznym stanie, tak jak sama Madeline. Jej brat, Roderick, nie chce słyszeć o wyjeździe, więc Easton postanawia dowiedzieć się, co dzieje się z kobietą i jak może jej pomóc. Jednak kolejne dni ujawniają, że sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana i żaden lekarz nie będzie w stanie rozwiązać kłopotów zdrowotnych rodzeństwa Usherów…

Nawiązująca do twórczości Poe powieść, w której mamy postacie zatrute tajemniczą substancją tworzącą z nich coś w rodzaju zombie. Mroczna baśń, w której każdy kolejny rozdział buduje atmosferę grozy. Nie jest brutalna, lecz bardzo umiejętnie sięga po znane motywy i korzysta z nich w sposób fenomenalny.

 

Cierń

Ropuszka pilnuje wieży, gdy dociera do niej rycerz. Mężczyzna opowiada o historii, która krąży wśród wojowników o zamkniętej w murach pięknej dziewczynie i klątwie, która na nią spadła. Ropuszka nie chce dopuścić, by rycerz wszedł do środka. Postanawia opowiedzieć mu swoje dzieje…

Powieść luźno nawiązuje do baśni o śpiącej królewnie. Imiona są inne, okoliczności także, ale sen i opowieść o księżniczce zamkniętej w wieży są zbieżne. Ta wersja jest znacznie bardziej mroczna. Historia nie pozbawiona jest okropieństw, a magia jest tu skażona przez zło.