"Jaś i Małgosia"

Tytuł: Jaś i Małgosia

Czas nagrania: 14:25 min.

Format: mp3

Bracia Grimm stworzyli wiele niezapomnianych postaci. Niektóre z ich baje są mroczne, przerażające, lecz zawsze z przesłaniem. Jedną z takich właśnie opowieści jest historia „Jasia i Małgosi”.

Tytułowi bohaterowie są dziećmi drwala. Ich macocha nie kocha ich jednak. Wpada ona nagle na pomysł, że jeśli pozbędzie się dzieci, będzie miała dla siebie więcej pieniędzy. Każde swojemu mężowi porzucić je w lesie. Drwal z ciężkim sercem zgadza się na jej żądania, nie zdając sobie sprawy, że Jaś słyszy wszystko i jest przygotowany na taką ewentualność. Podczas spaceru w głąb lasu zbiera kamyczki i oznacza nimi drogę do domu. Dzieci szczęśliwe znajdują drogę powrotną i ku zdziwieniu macochy pojawiają się na kolacji. Zdenerwowana kobieta każe mężowi jeszcze raz je porzucić. I tym razem Jaś ma na to pomysł – rozrzuca za sobą okruszki, które w nocy jednak zostają zjedzone przez zwierzęta. Dzieci na oślep wędrują przez las, aż w końcu trafiają na chatkę z piernika. Tam spotykają Babę Jagę, która podstępem zamyka Jasia i tuczy go, by potem móc go zjeść, a z Małgosi robi sobie służącą. Po wielu dniach, zniecierpliwiona wiedźma postanawia upiec chłopca takiego, jakim jest. Małgosia napala w piecu i sprytnie zamyka tam złą czarownice. Dzieci są wolne.

Opowieść ta pokazuje jak mogą na sobie polegać brat i siostra. Oboje dbają o to, by drugiemu nic się nie stało, pocieszają się i pomagają sobie. Dodatkowo jest tam ważne pouczenie: nie ufaj obcym. Dzieci zapomniały o tym i przez to same weszły w sidła Baby Jagi.

Minusem jest znowu lektorka. Czyta ona bajkę z łatwością, lekko, jakby nie mogła uwierzyć w naiwność dzieci. Zwraca się ona bezpośrednio do małych słuchaczy. Niestety opowieść dostała w nowej aranżacji sporo komentarzy, które wpływają negatywnie na odbiór bajki.

Niestety nie podoba mi się też zakończenie. Nie wiem, jak było w oryginale – moja pamięć ucina bajkę w miejscu wepchnięcia Baby Jagi do pieca. Tu jednak dodane są jeszcze kwestie, które w ogóle moim zdaniem nie są potrzebne, bo jeszcze bardziej pokazują jak dzieci są naiwne.

Nagranie jest krótkie, posiada motyw dźwiękowy na początku i na końcu audiobooka. Bardzo ciekawie słucha się też głosu lektorki – pomijając jej rolę w zepsuciu bajki, jest ona doskonała do tego typu nagrań: ma spokojny, przyjemny głos, często zmienia ton, dodaje emocje… Nawet kwestie wypowiadane przez poszczególnych bohaterów mają inne zabarwienie tonu głosu.

Moim zdaniem bajka jest ciekawa, ale wykonanie jej nie było zadowalające. Znowu mamy do czynienia z klasyczną bajką, zepsutą przez XXI wiek, który starał się ją uwspółcześnić.

Komu mogę polecić bajkę? Sama nie wiem… Chyba odważnym słuchaczom. Jeśli chcecie sprawdzić, jak zmieniła się bajka, którą znacie z dzieciństwa zapraszam. To samo zaproszenie kieruję do osób, którym pierwsza wersja się nie podobała, a także do tych, którzy bajki w ogóle nie znają. Ci ostatni mogą jednak być rozczarowani historią.