Pojęcia typograficzne

Czytając książki, często zastanawiam się, jak one są zrobione. Myślę, że wiele osób zadaje sobie pytania dotyczące korekty, redakcji, tłumaczenia, rzadziej natomiast spraw czysto technicznych. Ponieważ studiuję polonistykę i skończyłam edytorstwo, miałam też okazję pracować w wydawnictwie i od kilku lat jestem korektorem w gazecie, pomyślałam, że podrzucę wam kilka pojęć dotyczących pracy nad tekstem, które mogą się wam przydać. Może część z nich już słyszeliście. To taka ściągawka dla tych, którzy lubią ciekawostki.

Errata – spis dołączony do wydrukowanej książki, w którym zawarto informacje o błędach i poprawnych sformułowaniach, które powinny pojawić się w ich miejsce.

Font – cyfrowy zapis czcionki. To, co mamy w komputerze, to font, nie czcionka. Czcionka jest fizycznym bloczkiem odbijanym na kartce.

Interlinia – odstęp między linijkami tekstu.

Justowanie – wyrównywanie tekstu do obu stron.

Italika – inaczej kursywa.

Bold – pogrubione litery.

Szeryf – kreski, które widoczne są w niektórych fontach. Coś w rodzaju stópek literki.

Kapitaliki – litery, które wyglądają jak drukowane, ale w zapisie zachowują się jak zwykłe, są na tym samym poziomie. Na przykład: książka.

Majuskuły – wielkie litery.

Minuskuły – małe litery.

Paginacja – numery stron.

Żywa pagina – najczęściej spotykana w słownikach; napis na górze strony, zmieniający się wraz z kartkami, informuje o tym, na jaką literę bądź sylabę zaczyna się dana strona. W książkach naukowych, rzadziej w powieściach, informacja o tytule dzieła i tytule rozdziału.

Inicjał – pierwsza litera akapitu nowego rozdziału, ozdobna lub większa niż pozostałe.

Kustosz – obecnie praktycznie niespotykany; umieszczany na dole strony, informuje o tym, od jakiego słowa bądź sylaby zacznie się kolejna stronica. Ma ułatwić czytającemu śledzenie tekstu i płynne czytanie.