Powtórka z Disneya – "Dzwonnik z Notre Dame"



W Paryżu sędzia Frollo ściga kobietę, która nielegalnie przypłynęła z rodziną do miasta. Cyganka nie chciała pokazać mężczyźnie, co tuli do piersi. Kobieta prosi o azyl w katedrze Notre Dame, jednak zanim go otrzyma, dopada ją Frollo i wyrywa jej tobołek. W zawiniątku jest dziecko, zdeformowane. Sędzia chce utopić małego potworka, lecz powstrzymuje go duchowny i przekonuje, by Frollo przygarnął chłopca. Sędzia zgadza się niechętnie, pod warunkiem że dziecko zamieszka w wieży Notre Dame.

Dzwonnik z Notre Dame to film Disneya z 1996 roku, który powstał na podstawie powieści Hugo o tym samym tytule. Akcja rozgrywa się w Paryżu, a głównym bohaterem jest Quasimodo – garbaty dzwonnik, który mieszka w katedrze Notre Dame. Quasimodo chciałby żyć jak normalny człowiek. Jego jedynymi przyjaciółmi są gargulce. Frollo przychodzi do niego jedynie na kolację i traktuje go jak kogoś gorszego, trzymając z dala od ludzi, wmawiając, że matka go porzuciła i że jest obrzydliwy. Tymczasem pod katedrą rozkłada się coroczny festyn, na który dzwonnik bardzo chciałby się wybrać. Czy powinien?
 
Drugim torem biegnie wątek prześladowania Cyganów. Frollo uznaje ich za plagę, widzi w nich jedynie zło i chce znaleźć ich kryjówkę i wytępić. Ściąga z frontu Febusa, żołnierza i doskonałego wojownika, który ma zająć się tym zadaniem. Mężczyzna ma jednak inne zdanie na temat Cyganów, szczególnie gdy widzi piękną Esmeraldę. Chce wykonać rozkazy, ale nie za wszelką cenę – Febus nie zamierza znęcać się nad mieszkańcami Paryża, tak jak żąda tego sędzia Frollo.
 
Esmeralda jest tak naprawdę przyczyną całego dramatu, który rozgrywa się na ekranie. Wpada w oko Quasimodo, kiedy jest dla niego miła i przekonuje, że nie jest on potworem. Interesuje się nią także Frollo, co jest niesamowicie zaskakujące. Mężczyzn uznaje, że kobieta rzuciła na niego czar. Nie może pozbyć się jej z głowy, a jej odmowa związania się z nim bardzo go boli. Z jednej strony jej pożąda, z drugiej widzi w niej samo zło. Szukając Esmeraldy Frollo jest gotowy puścić z dymem całe miasto – byle tylko nie dopuścić do tego, by była z kimś innym i nie mogąc znieść jej zniewagi.
 
Poza wątkiem prześladowania i miłosnym, możemy też zobaczyć kwestię traktowania odmienności. Quasimodo przez swój wygląd jest marginalizowany, wyśmiewany i wyszydzany. Nikt nie poznał go naprawdę, dlatego uznaje się go za potwora. Tylko Esmeralda odważyła się z nim porozmawiać i zobaczyła, że to dobry, oddany przyjaciel.
 
W filmie nie brakuje humoru i akcji. Za ten pierwszy odpowiadają gargulce i Febus. W dialogach słychać żarty słowne, które mimo upływu niemal dwudziestu lat nadal bawią widza, szczególnie tego dorosłego. Śmieszne są też sceny ze starcem, który został uwięziony i na chwilę odzyskuje wolność. Jeśli chodzi o akcję, to już na początku filmu czeka nas pościg, a pod koniec naprawdę wiele się dzieje – walka trwa nie tylko pod ścianami katedry, lecz także w jej wnętrzu.
 
Podoba mi się w tym filmie sposób prezentowania niektórych scen, na przykład tego, jak Quasimodo zjeżdża po rynnie. Są w filmie takie perełki, które naprawdę zachwycają. Spójrzcie tylko na cios Febusa podczas końcowej bitwy albo na pokazanie modlitwy Esmeraldy. „Kamera” śledzi ruchy bohaterów w interesujący sposób, przesuwając się pod różnymi, dość niestandardowymi jak na bajki, kątami.
 
W Dzwonniku z Notre Dame nie brakuje piosenek. Jedną z najładniejszych jest Modlitwa, którą śpiewa Esmeralda w kościele. Warto posłuchać też tych śpiewanych przez Clopina, bo dotyczą tego, co dzieje się na ekranie, w jednej wspomina się historię Quasimoda, w innej opowiada o święcie głupców, mówiąc m.in. o udach Esmeraldy. W polskim dubbingu usłyszymy Tomasza Kozłowicza w roli dzwonnika, Agnieszkę Pilaszewską jako Esmeraldę i Andrzeja Zielińskiego mówiącego za Febusa. Clopina dubbinguje Robert Rozmus. Frollo otrzymał głos Krzysztofa Gosztyły.
 
Dzwonnik z Notre Dame to klasyczna animacja, która zachwyci rodziców i dzieci. To bajka, którą mimo upływu czasu nadal ogląda się doskonale. Świetnie wykonana, z ciekawą fabułą i przekazem. Idealna na rodzinny wieczór.

Ze stron wyrwane cz. 44



Ośmieliłam się mieć nadzieję. Oto mój największy grzech.
Królowa Saby, T. Lee, Święty Wojciech.


Czymże jest miłość, jeśli nie bezinteresownym uczuciem?
Czymże jest miłość, jeśli nie danym uprzednio poświęceniem?
Czymże jest miłość...
Jeśli nie wolnością.
Ibidem.


Tylko demony kuszą słodkimi słówkami. Tylko demony mogą doprowadzać do szaleństwa, wykorzystując przeciwko człowiekowi jego ukryte tęsknoty.
Ibidem.


Tylko demony kuszą słodkimi słówkami. Tylko demony mogą doprowadzać do szaleństwa, wykorzystując przeciwko człowiekowi jego ukryte tęsknoty.
Cela, J. Winner, Initium.


Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.
Niedziela na wsi, A. Christie, Hachette.


Rozwikłanie zagadki nie wymaga zdolności twórczych. Do tego potrzebne jest umiłowanie prawdy.
Ibidem.


Nie potrafił współczuć słabości, ale cierpieniu- tak, ponieważ- dobrze o tym wiedział - najbardziej cierpią ludzie silni.
Ibidem.


Zawsze istnieje ryzyko i trzeba się z tym pogodzić - powiedziała spokojnie. - Należy działać szybko i nie zastanawiać się zbyt długo.
Ibidem.

007. Licencja na oglądanie – "W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości"



Bond widzi kobietę, która próbuje popełnić samobójstwo, rzucając się w morze. Ratuje ją, jednak nieznajoma ucieka, gdy James walczy z tajemniczymi napastnikami. Następnego dnia 007 zostaje „poproszony” na rozmowę do przywódców jednej z najpotężniejszych organizacji przestępczych. Okazuje się, że jest on ojcem uratowanej dziewczyny i ma dla Bonda niecodzienną prośbę. Chce, by James zbliżył się do Tracy, rozkochał ją w sobie, pozwolił poczuć się adorowaną. Agent zgadza się, ale chce w zamian pomocy przy odnalezieniu Blofelda. Na ten układ nie idzie przełożony 007 – M. Gdy James chce zrezygnować z pracy, panna Moneypenny zmienia pismo na wniosek urlopowy, w czasie którego Bond zaczyna działać.

W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości to szósty film z cyklu o najsławniejszym agencie świata, Jamesie Bondzie. Scenariusz napisano na podstawie powieści Iana Fleminga. Film miał swoją premierę w 1969 roku.

Fabułę można podzielić na dwie części. Pierwsza dotyczy romansu Bonda z Tracy. Mężczyzna uwodzi i rozpieszcza kobietę, flirtuje z nią i spędza mnóstwo czasu. Oboje dobrze się czują w tym związku. Dzięki temu James może wykonać swój plan, na czym skupia się dalsza część filmu. Widzimy, jak Bond wciela się w genealoga, który ma zbadać szlachectwo Blofelda. Złoczyńca ma obsesję na tym punkcie. W luksusowej klinice dla kobiet w Alpach 007 musi ukrywać swoją tożsamość i szukać sposobności na pokonanie wroga. Niestety zdradza go jego własna natura i zamiłowanie do uwodzenia kobiet.
Ogromnym plusem filmu są sceny kręcone w Alpach. Piękne krajobrazy, świetny pomysł z kliniką, ciekawie wyglądające pościgi na nartach – dobrze się to ogląda. Nowością w tym filmie  na tle serii jest wątek uczuciowy. Bond pierwszy raz się zakochuje, bierze nawet ślub. Gdyby wyciąć ten wątek otrzymalibyśmy kwintesencję filmu szpiegowskiego. Muszę przyznać, że romans bardzo mi przeszkadzał, za to sceny w klinice dla kobiet były świetne, przemyślane i zabawne. Nieco nie wykorzystano potencjału wątku ze szkoleniem kobiet, szkoda.
W tym filmie pierwszy i ostatni raz w serii wystąpił model George Lazenby. Mimo że chociażby Roger Moore uznawał go za dość słabego Bonda, ja nigdy nie miałam nic do jego kreacji 007. Owszem, nie ma tyle wdzięku i klasy, co Connery, ale nie umiem przyczepić się do jego gry aktorskiej, szczególnie gdy pamiętam o czasach, w jakich kręcono W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości. Technika nadal nie była zbyt rozwinięta, co widać w niektórych scenach walki czy pościgów na nartach. Lazenby ma jednak swój urok, który przyciąga. Ktoś bardzo ciekawie wymyślił scenę z uwodzeniem kobiet, która zapadła mi w pamięć i uznałam ją już dawno za kwintesencję tej postaci. 
Poza Lazenby w głównej roli w filmie zobaczymy też Dianę Rigg w roli Tracy i Telly’ego Savalasa jako Blofelda. W roli Draco, ojca Tracy, obsadzono Gabriele’a Fezettiego. Nie zabrakło też znanych z poprzednich części aktorów. Ponownie możemy zobaczyć M, którego gra Bernard Lee, pojawia się też Lois Maxwell jako panna Moneypenny, na chwilę też zjawia się Q – w tej roli ponownie Desmond Llewelyn. 
Są w tym filmie rzeczy, które mnie urzekają, jak akcja w klinice i pościg po stokach narciarskich, ale też takie, które spokojnie można by pominąć – wątek miłosny chociażby. Nie przeszkadza mi aktor, który wcielił się w rolę Bonda, bo fizycznie jest dość podobny do Connery’ego. W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości to niezły film z serii o agencie 007, choć trochę brakuje w nim „nowinek” technologicznych i klimatu z poprzednich części. Mimo wszystko zawsze oglądam go z przyjemnością.

Z papieru na ekran – wersja serialowa



Zdarza wam się oglądać serial i myśleć „rany, to już gdzieś widziałem?”. A może nie widziałem, a czytałem? Mnie zaskakująco często! Przygotowałam dla Was listę 35 seriali, które jako pierwsze przyszły mi do głowy, gdy pomyślałam o książkach, które przeniesiono na mały ekran. Oto one:
 
Netflix, źródło
13 powodów – w pierwszej połowie 2017 roku zadebiutował pierwszy sezon serialu na podstawie książki Jaya Ashera o tym samym tytule autorstwa. Prawdopodobnie w tym roku zobaczymy drugi sezon, niestety o kolejnej książce nic nie wiadomo.

Alicja to właściwie miniserial, który składa się z dwóch odcinków. Fabuła nawiązuje do powieści Lewisa Carrola. To uwspółcześniona wersja Alicji w Krainie Czarów i Alicji po drugiej stronie lustra.

Amerykańscy bogowie – ekranizacja książki o tym samym tytule autorstwa Neila Gaimana zadebiutowała na małych ekranach w 2017 roku.

Anne to serial, na który wielu czekało. Pierwszy sezon wisi już na Netfliksie. Obraz oparto na znanej powieści Lucy Maud Montgomery pod tytułem Ania z Zielonego Wzgórza.
 
Starz Media, źródło
Biała królowa – to jednosezonowy serial złożony z dziesięciu odcinków. Scenariusz oparto na książce Philippy Gregory o tym samym tytule, uzupełniając go scenami z innych jej książek – Czerwonej królowej i Córki Twórcy Królów.

Biała księżniczka to kolejny serial oparty na powieści Philippy Gregory. Obraz pokazuje losy córki Elżbiety, znanej z Białej królowej. Biała księżniczka na ekranach pojawiła się w 2017 roku, książka o tym samym tytule wyszła znacznie wcześniej.

Czarownice z East Endu są oparte na powieści Witches of East End autorstwa Melissy de la Cruz.
 
HBO, źródło
Czysta krew to serial, który nakręcono w oparciu o serię powieści Charlaine Harris. Podobno pierwsze sezony są bardziej związane z książkową fabułą, a im dalej, tym mniej podobieństw.

Dexter – tak naprawdę tylko pierwszy sezon bazuje na książkach Jeffa Lindsaya pod tytułem Demony Dextera. I choć seria książek jest dość rozbudowana, w kolejnych odsłonach obrazu nie sięgano po inspirację do papierowej wersji.

Dracula to chyba najsłynniejszy wampir świata. Jego książkowy pierwowzór autorstwa Brama Stokera trafił na ekrany telewizorów w 2013 roku. Główną rolę otrzymał Jonathan Rhys-Meyers.
 
HBO, źródło
Gra o tron jest chyba jednym z najbardziej rozpoznawalnych w ostatnim czasie seriali, które powstały na podstawie książek. Tym razem pierwowzorem była seria Pieśń lodu i ognia George’a R.R. Martina.
Hannibal to serial, który powstał na podstawie serii Hannibal Lecter Thomasa Harrisa.

House of Cards – serial powstał na cyklu powieści Michaela Dobbsa.

I nie było już nikogo – książka Agathy Christie o tym samym jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych powieści tej autorki, zaraz obok Morderstwa w Orient Expressie. Nie dziwi więc, że przeniesiono ją na ekran. Trzyodcinkowy serial został świetnie obsadzony, znajdziemy tu m.in. Aidana Turnera, Charlesa Dance’a czy Sama Neilla. Klimat serialu jest doskonały – groza wieje z każdego kąta. Na dodatek świetnie odwzorowano tekst książki. Poza jedną sceną wszystko jest w stu procentach zgodne z lekturą.
Kości są oparte na książkach Kathy Reichs, która była również producentką serialu.

Kroniki Shannary to serial oparty na trylogii Miecz Shannary Terry’ego Brooksa. Co ciekawe, pierwszy sezon jest adaptacją drugiego tomu cyklu, czyli Kamieni Elfów Shannary.

Magicy to serial z pogranicza fantasy i horroru, który na ekranach telewizorów pojawił się w 2015 roku. Obecnie ma on dwa sezony, każdy po trzynaście odcinków. Fabuła opiera się na powieści Czarodzieje Leva Grossmana.
 
BBC, źródło
Nocny recepcjonista to jednosezonowy serial brytyjsko-amerykański emitowany na początku 2016 roku. Obraz jest adaptacją powieści Johna le Carré pod tym samym tytułem. Liczba odcinków nieco różni się w zależności od tego, gdzie serial był emitowany – jest ich sześć lub osiem.

Opowieść podręcznej jako serial dopiero debiutuje na ekranach, jesteśmy w połowie pierwszego sezonu. Oparto go na powieści Margaret Atwood wydanej w 1985 roku.

Pamiętniki wampirów – na podstawie serii powieści L.J. Smith o tym samym tytule.
 
Starz Media, źródło
Piraci to serial przygodowy, którego fabuła oparta jest na motywach powieści Roberta Louisa Stevensona Złoto z Porto Bello.

Plotkara powstała w oparciu o książki Cecily von Ziegesar o tym samym tytule.

Pretty Little Liars to serial, który przeniesiono na ekran dzięki książkom Sary Shepard pod tym samym tytułem.

Rodzina Borgiów to trzysezonowy serial z 2011 roku, opowiadający losy tytułowej familii, która znana była z ambicji, chęci posiadania władzy i rozwiązłości. Jest ekranizacją powieści Mario Puzo o tym samym tytule.
 
Netflix, źródło
Seria niefortunnych zdarzeń to serial, którego pierwszy sezon wyemitowano w styczniu 2017 roku. Scenariusz ośmiu odcinków opiera się na czterech powieściach Lemony’ego Snicketa – Przykrym początku, Gabinecie gadów, Ogromnym oknie i Tartaku tortur. Kolejne części serii zostaną przedstawione w następnych dwóch sezonach produkcji.

Shadowhunters jest adaptacją serii książek z serii Dary anioła autorstwa Cassandry Clare.
 
BBC, źródło
Sherlock – historia najsławniejszego detektywa świata rozpala wyobraźnię po dziś dzień. Serial wyprodukowany przez BBC jest uwspółcześnioną wersją opowiadań sir Arthura Conana Doyle’a o detektywie Sherlocku Holmesie. Tytułową rolę odgrywa Benedict Cumberbatch, a partneruje mu Martin Freeman w roli doktora Watsona.

Syn swoją premierę miał w 2017 roku. Obraz jest oparty na powieści autorstwa Philipp Meyer o tym samym tytule. Główną rolę otrzymał Pierce Brosnan.

Świadek oskarżenia przenoszony był na ekran kilkukrotnie. Najnowsza produkcja na podstawie książki Agathy Christie miała swoją premierę pod koniec 2016 roku.
The 100 to serial na podstawie książek Kass Morgan. Co zabawne – pierwszy odcinek niemal w całości odpowiada pierwszemu tomowi powieści.

The expance jest adaptacją Przebudzenia Lewiatana Jamesa S.A. Coreya.

Trafny wybór to miniserial oparty na książce J.K. Rowling o tym samym tytule. Obraz ma jedynie trzy odcinki.
 
HBO, źródło
Wielkie kłamstewka jest ekranizacją powieści Liane Moriarty o tym samym tytule.

Wirus to adaptacja książkowej serii autorstwa Guillerma del Toro i Chucka Hogana.

Wojna i pokój jest miniserialem opartym na powieści Lwa Tołstoja. Ma zaledwie sześć odcinków. Wśród obsady znaleźli się m.in. Lily James i Mathieu Kassovitz.